عنوان مقاله: فقر و محرومیتقالب بندی: wordتعداد صفحات: 27شرح مختصر:فقر پدیده ای است جهانی و کهن که از شروع نخستین اجتماعات بشری همواره بخشی از مردم را در جوامع مختلف در اسارت خود داشته و منشأ بسیاری از تعارضها و کشمکشها در درون جوامع و نیز در میان جوامع بوده است.عدالت اجتماعی جز از راه مشارکت مردومی میسر نخواهد بود. فقر دامنگیر یک پنجم جمعیت زمین می باشد. کسی که فقیر نیست و در باب انچه از نظر مردم فقیر اهمیت دارد اظهار عقدیه می کند به دام می افتد. زمانی که کارشناسان مسایل توسعه و مبارزه با فقر به آنچه از دید مردم فقیر واقعیت به شمار می آید توجهی نداشته و براساس آنچه از دیدگاه خودشان واقعیت است عمل می کنند به یقین در دام افتاده و به بن بست می رسند.سازمان ملل متحد سالهای 1997-2006 میلادی را به عنوان دهیه ی بین المللی ریشه کنی فقر اعلام کرده است. برگزاری اجلاس جهانی توسعه ی اجتماعی که در مارس 1995 در شهر کپنهاگ پایتخت دانمارک تشکیل شد-یونسکو- سازمانی تربیتی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد میزگردی با همکاری کراپ – برنامه ی تحقیقات تطبیقی پیرامون فقر- برگزار کرد- کراپ برنامه ای است که از سوی شورای بین المللی علوم اجتماعی تدوین شده است تا مسئله ی ارتقای سطح مشارکت مردم فقیر را در جامعه ی مدنی مورد بحث و بررسی قرار دهد. فقر اشخاص را از متن جامعه طرد می کند و آنان را به حاشیه می کشاند. میزان بالای بیسوادی، سوء تغذیه، وضع نامساعد بهداشتی و جهل عمومی که دامنگیر مردم فقیر است ناشی از وجود بی تفاوتی آنان در برابر جامعه و سایست است. حاشیه ای شدن اقتضادی منجر به حاشیه ای شدن مدنی و سیاسی می شود. در کشورهایی که مردم فقیر بیشترند ماهیت جامعه ی مدنی برای شخص آشکار نیست.شکی وجود ندارد که سکوت این مردم سکوتی است گویا، لیکن روشن نیست شنیده می شود یا خیر و حتی اگر شنیده شود آیا بدان توجهی می شود یا نه؟!همچنین واسطه هایی هستند که از سوی مردم فقیر و کاملاً با حدت و شدت هم سخن می گویند اما هنوز نتایج غایی تمام این تلاش جدی و صمیمانه معلوم نیست.فقر از میان نرفته و صفوف مردم فقیر دائم در حال گسترش است. مردم فقیر باید یاد بگیرند سکوتشان را بشکنند، وابستگیشان را به واسطه ها کنار بگذارند و ثابت کنند متعلق به متن هستند نه حاشیه، جامعه ی مدنی واقعی تنها هنگامی تحقق خواهد یافت که به گروههای بزرگ مردم فقیر، تفویض قدرت شود.فقر، بیکاری، تفرقه ی اجتماعی مسائل همه گیری هستند که راه حلهای عمومی ندارند.