ترجمه مقاله در زمینه بازیهای رایانه ای خشونت بار و ارتباط با پرخاشگری با بررسی نقطه میانجی عصبی بودن (16 صفحه)لینک دانلود فایل انگلیسی مقاله (پی دی اف):http://s6.picofile.com/file/8203793192/violent_video_games.pdf.html بازیهای تصویری خشونت بار و عصبی بودن[1] به عنوان عوامل پیش‌بینی کننده پرخاشگریچکیدهتحقیقات قابل ملاحظه‌ای نشان داده است که انجام بازیهای خشونت‌بار ویدئویی می‌تواند پرخاشگری را افزایش دهد. چارچوب نظری زیربنای بسیاری از این تحقیقات، با عنوان مدل عمومی پرخاشگریGAM) )[2] شناخته شده است. بررسی حاضر، یکی از مفروضاتِ GAM را بدین گونه بررسی می‌کند که آیا ویژگی مزاجی عصبی بودن، رابطه بین بازیهای تصویری خشونت بار و پرخاشگری را تعدیل می کند یا نه. 167 دانشجوی در حال تحصیل (79زن و 88 مرد) ابتدا یک مقیاس اندازه گیری عصبی بودن را تکمیل کردند و سپس به صورت تصادفی انتخاب شدند تا یک بازی غیرخشونت بار یا خشونت بار را انجام دهند. پس از انجام بازی تصویری، شرکت کنندگان، بخش‌های داستانی مبهمی[3] را به منظور سنجش پرخاشگری تکمیل کردند. همخوان با پیش بینی های GAM، عصبی بودن به صورت معناداری، اثر خشونتِ بازی تصویری را بر روی پرخاشگری تعدیل می کرد. بویژه، شرکت کنندگانی که عصبی بودند، بیشتر از شرکت کنندگانی که عصبی نبودند، از بازیهای تصویری خشونت بار تأثیر پذیرفتند.کلیدواژه‌ها: بازیهای تصویری خشونت‌بار- پرخاشگری – عصبی بودن، اثرات تعاملی1-مقدمهبه دنبال تیراندازی‌های سال 1999 در دبیرستان کلمبین، قانون گذاران، محققان، فعالان و عموم مردم به طور فزاینده‌ای در مورد آثارِ بالقوه خطرناکِ بازیهای تصویری خشونت بار ابراز نگرانی کردند. جک تامپسون[4] (2000)، وکیلی که برای تبرئه متهمانِ بازیهای خشونت بار بحث کرده است، می‌نویسد: «در مورد هر تیراندازی در مدارس، ما درمی‌یابیم بچه‌هایی که ماشه اسلحه را می‌کشند، بازیکنانِ بازیهای تصویری هستند.» البته با توجه به محبوبیت بازیهای تصویری، واضح است که بیشترِ بچه‌هایی که این بازی‌ها را انجام می دهند آنقدر از این ابزار خشونت بار تأثیر نمی پذیرند که عملاً مرتکب قتل شوند. در واقع، اگرچه بسیاری از بچه‌هایی که در جنجال‌های خشونت بار مدرسه درگیر شده‌اند، بازیکنان بازیهای تصویری هستند (اندرسون، 2004)، اما این کودکان عموماً توسط خودشان و دیگران نیز به عنوان افرادِ به غایت عصبی توصیف می‌شوند (گیبس[5] و روک[6]، 1999؛ سندلر[7] و آلپرت[8]،2000). چنین مشاهدات داستان‌گونه‌ای نشان می‌دهد افرادی که عموماً عصبی هستند ممکن است تأثیر بدتری از بازیهای تصویری خشونت بار بپذیرند، تا افرادی که عصبی نیستند. به همین منظور پژوهش جاری بررسی می‌کند که آیا ویژگی عصبی بودن، اثری را که بازیهای خشونت بار تصویری بر پرخاشگری دارند تعدیل می کند یا نه. [1]anger[2] اندرسون[2]، سی ای و بوشمان[2]، بی جی 2002، پرخاشگری انسانی. بازبینی سالانه روانشناسی.53، 51-27[3]ambiguous[4]Thampson[5]Gibbs[6]Roche[7]Sandler[8]Alpert