لجبازی یكی از رفتارهای ناسازگارانه است كه ضمن آن فرد بر روی عقیده خود پافشاری كرده و به مخالفت با دیگران می پردازد. اما لجبازی از چه سنی آغاز می شود؟لجبازی از حدود یك سالگی شروع می شود و بتدریج شدت می گیرد و در حدود ۳ سالگی به اوج خود می رسد. پس از این دوره، فقط گاهی اتفاق می افتد.لجبازی به صورت سرپیچی از درخواستهایی كه حتی ممكن است مورد علاقه كودك باشد، سرپیچی از دستور دیگران، آسیب رساندن به خود، گریه كردن، فریاد كشیدن، ناسزا گفتن، خودداری از غذا خوردن و شكستن وسایل بروز می كند.از آنجا كه لجبازی كودكان جزو اختلالهای رشدی است، سعی شود رفتار لجوجانه را تعدیل و رفتار مناسب كودك را تقویت كنیم و از انجام هر گونه واكنش در برابر رفتار لجوجانه خودداری نماییم.۲- استفاده از واژه های مثبت و پاداشهای شفاهی(تحسین، لبخند و...) اثر بخشی خوبی در درمان لجاجت كودكان دارد. به نظر می رسد تحسین و ستایش تلقینی در این مورد اثر بخش باشد.۳- به كودك توجه كامل داشته باشید. اگر می خواهید به حرفهای شما گوش كند، اول شما باید به حرفهای او خوب گوش كنید. هنگامی او با شما صحبت می كند، خود را مشغول انجام دادن كاری نكنید. اگر واقعاً نمی توانید به حرفهای او گوش كنید، برایش توضیح دهید.۴- اجازه بدهید كودكان خودشان كارهای خود را انجام دهند. اگر در كاری ناتوان هستند، به آنها آموزش و فرصت دهید و آنها را مجبور به عجله و شتاب نكنید.۵- كودكان خود را محدود نسازید و از دخالت بی مورد در كارهای آنها پرهیز كنید. بگذارید خودشان تصمیم بگیرند.۶- هیچ گاه به خاطر لجبازی فرزندتان، با او لج نكنید و از تحقیر، تنبیه و سرزنش او خودداری نمایید.۷- از آسیب رساندن كودك به خود جلوگیری كنید. هر گاه كودك برای رسیدن به هدف لجبازانه خود قصد آسیب به خود را دارد، با خونسردی او را به انجام كار دیگری تشویق و او را آرام كنید.۸- هیچ وقت از روشهای منفی مانند فریاد زدن، تهدید كردن، دروغ گفتن و... برای مقابله با لجبازی كودكان استفاده نكنید.
لجبازی یكی از رفتارهای ناسازگارانه است كه ضمن آن فرد بر روی عقیده خود پافشاری كرده و به مخالفت با دیگران می پردازد. اما لجبازی از چه سنی آغاز می شود؟لجبازی از حدود یك سالگی شروع می شود و بتدریج شدت می گیرد و در حدود ۳ سالگی به اوج خود می رسد. پس از این دوره، فقط گاهی اتفاق می افتد.لجبازی به صورت سرپیچی از درخواستهایی كه حتی ممكن است مورد علاقه كودك باشد، سرپیچی از دستور دیگران، آسیب رساندن به خود، گریه كردن، فریاد كشیدن، ناسزا گفتن، خودداری از غذا خوردن و شكستن وسایل بروز می كند.از آنجا كه لجبازی كودكان جزو اختلالهای رشدی است، سعی شود رفتار لجوجانه را تعدیل و رفتار مناسب كودك را تقویت كنیم و از انجام هر گونه واكنش در برابر رفتار لجوجانه خودداری نماییم.۲- استفاده از واژه های مثبت و پاداشهای شفاهی(تحسین، لبخند و...) اثر بخشی خوبی در درمان لجاجت كودكان دارد. به نظر می رسد تحسین و ستایش تلقینی در این مورد اثر بخش باشد.۳- به كودك توجه كامل داشته باشید. اگر می خواهید به حرفهای شما گوش كند، اول شما باید به حرفهای او خوب گوش كنید. هنگامی او با شما صحبت می كند، خود را مشغول انجام دادن كاری نكنید. اگر واقعاً نمی توانید به حرفهای او گوش كنید، برایش توضیح دهید.۴- اجازه بدهید كودكان خودشان كارهای خود را انجام دهند. اگر در كاری ناتوان هستند، به آنها آموزش و فرصت دهید و آنها را مجبور به عجله و شتاب نكنید.۵- كودكان خود را محدود نسازید و از دخالت بی مورد در كارهای آنها پرهیز كنید. بگذارید خودشان تصمیم بگیرند.۶- هیچ گاه به خاطر لجبازی فرزندتان، با او لج نكنید و از تحقیر، تنبیه و سرزنش او خودداری نمایید.۷- از آسیب رساندن كودك به خود جلوگیری كنید. هر گاه كودك برای رسیدن به هدف لجبازانه خود قصد آسیب به خود را دارد، با خونسردی او را به انجام كار دیگری تشویق و او را آرام كنید.۸- هیچ وقت از روشهای منفی مانند فریاد زدن، تهدید كردن، دروغ گفتن و... برای مقابله با لجبازی كودكان استفاده نكنید.