رازک گیاهی علفی ، چند ساله ، 2 پایه ، بالا رونده طول ساقه 3 تا 4 متر و در نواحی مساعد به طول 10 متر و دارای اعضای پوشیده از تارهای خشن است . به حالت خودرو در جنگل ها و اماکن مستور از درختچه ها و انبوه بوته ها می روید و از اختصاصات این گیاه این است که به سهولت تحت تأثیر عوامل محیط قرار می گیرد و شکل متفاوت پیدا می کند ، مثلاً در مناطق معتدله ، ساقه ی گیاه دارای دسته های فراوان فیبر می شود و از این نظر در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد ، در حالی که در آب و هوای خشک و گرم ، تارهای فیبری آن کاهش حاصل کرده به صورت غیر قابل استفاده درمی آید ولی در عوض ، گیاه دارای ماده ی رزینی فراوان می شود . سرمای زیاد و باران و مه مداوم برای رشد این گیاه زیان آور است . نواحی مجاور جریان های بزرگ آب ، دریاچه ها و غیره که احتمالاً در سال دارای مه غلیظ می گردند و تغییر درجه ی حرارت پیدا می کنند برای زراعت آن مناسبت ندارند . رازک دارای برگ های متقابل ، دندانه دار و مرکب از 3 تا 5 لوب مساوی است . پایه ی نر آن گل هایی کوچک به رنگ تقریباً سفید به وضع مجتمع به صورت خوشه های متقابل در محور ساقه یا در قسمت های انتهایی آن می باشند . هر گل نر آن را پوششی مرکب از 5 برگ آزاد فرا می گیرد و در داخل این پوشش ، 5 پرچم به وضع منطبق بر کاسبرگ ها ، جای دارد . در پایه های ماده ی رازک ، گل هایی به رنگ سفید مایل به حنایی به حالت مجتمع به صورت مخروط های تقریباً کروی که به مخروط های ماده (cone de houblon) موسوم است ، ظاهر می شود . این مخروط ها از فلس های نازکی تشکیل یافته اند که در کناره ی هر یک ، 2 تا 6 گل ماده همراه با براکته های کوچک جای دارد . میوه ی این گیاه فندقه هایی است که در سطح و قاعده ی آن ها تارهای ترشحی فراوان ، به وجود می آید . در این تارها ماده ای به نام « لوپولن Lupulin » جمع می شود . بوی آن در صورت تازه بودن ، عطر و مطبوع و مشابه بوی والرین و طعم آن تلخ و با احساس گرما همراه است . چون قسمت مورد استفاده ی این گیاه ، مجموعه گل های ماده است که از گیاه پرورش یافته به دست می آید ، از این جهت در زمین های زراعتی منحصراً پایه ی ماده گیاه را می کارند و حتی اگر پایه های نر در مزرعه به وجود آمده باشد، آن را از بین می برند تا از آمیزش گل ممانعت به عمل آید ، زیرا گل های آمیزش نیافته از نظر کیفیت ، بر گل های آمیزش یافته ، ترجیح داده می شود . در بعضی نواحی نیز خلاف آنچه که ذکر شد ، در مقابل هر 100 پایه ی ماده ، یک پایه ی نر پرورش می دهند زیرا به این نتیجه رسیده اند که عمل آمیزش ، دوران رشد را سریع تر و مقدار محصول را زیادتر می کند . برای به دست آوردن لوپولن ، مخروط های ماده ی گیاه را که دارای این ماده به صورت ذرات قهوه ای یا طلایی رنگ است ، به شدت تکان می دهند تا این ماده از قاعده ی براکته
رازک گیاهی علفی ، چند ساله ، 2 پایه ، بالا رونده طول ساقه 3 تا 4 متر و در نواحی مساعد به طول 10 متر و دارای اعضای پوشیده از تارهای خشن است . به حالت خودرو در جنگل ها و اماکن مستور از درختچه ها و انبوه بوته ها می روید و از اختصاصات این گیاه این است که به سهولت تحت تأثیر عوامل محیط قرار می گیرد و شکل متفاوت پیدا می کند ، مثلاً در مناطق معتدله ، ساقه ی گیاه دارای دسته های فراوان فیبر می شود و از این نظر در صنعت مورد استفاده قرار می گیرد ، در حالی که در آب و هوای خشک و گرم ، تارهای فیبری آن کاهش حاصل کرده به صورت غیر قابل استفاده درمی آید ولی در عوض ، گیاه دارای ماده ی رزینی فراوان می شود . سرمای زیاد و باران و مه مداوم برای رشد این گیاه زیان آور است . نواحی مجاور جریان های بزرگ آب ، دریاچه ها و غیره که احتمالاً در سال دارای مه غلیظ می گردند و تغییر درجه ی حرارت پیدا می کنند برای زراعت آن مناسبت ندارند . رازک دارای برگ های متقابل ، دندانه دار و مرکب از 3 تا 5 لوب مساوی است . پایه ی نر آن گل هایی کوچک به رنگ تقریباً سفید به وضع مجتمع به صورت خوشه های متقابل در محور ساقه یا در قسمت های انتهایی آن می باشند . هر گل نر آن را پوششی مرکب از 5 برگ آزاد فرا می گیرد و در داخل این پوشش ، 5 پرچم به وضع منطبق بر کاسبرگ ها ، جای دارد . در پایه های ماده ی رازک ، گل هایی به رنگ سفید مایل به حنایی به حالت مجتمع به صورت مخروط های تقریباً کروی که به مخروط های ماده (cone de houblon) موسوم است ، ظاهر می شود . این مخروط ها از فلس های نازکی تشکیل یافته اند که در کناره ی هر یک ، 2 تا 6 گل ماده همراه با براکته های کوچک جای دارد . میوه ی این گیاه فندقه هایی است که در سطح و قاعده ی آن ها تارهای ترشحی فراوان ، به وجود می آید . در این تارها ماده ای به نام « لوپولن Lupulin » جمع می شود . بوی آن در صورت تازه بودن ، عطر و مطبوع و مشابه بوی والرین و طعم آن تلخ و با احساس گرما همراه است . چون قسمت مورد استفاده ی این گیاه ، مجموعه گل های ماده است که از گیاه پرورش یافته به دست می آید ، از این جهت در زمین های زراعتی منحصراً پایه ی ماده گیاه را می کارند و حتی اگر پایه های نر در مزرعه به وجود آمده باشد، آن را از بین می برند تا از آمیزش گل ممانعت به عمل آید ، زیرا گل های آمیزش نیافته از نظر کیفیت ، بر گل های آمیزش یافته ، ترجیح داده می شود . در بعضی نواحی نیز خلاف آنچه که ذکر شد ، در مقابل هر 100 پایه ی ماده ، یک پایه ی نر پرورش می دهند زیرا به این نتیجه رسیده اند که عمل آمیزش ، دوران رشد را سریع تر و مقدار محصول را زیادتر می کند . برای به دست آوردن لوپولن ، مخروط های ماده ی گیاه را که دارای این ماده به صورت ذرات قهوه ای یا طلایی رنگ است ، به شدت تکان می دهند تا این ماده از قاعده ی براکته