Technology تكنولوژي هاي جديد اطلاعاتي ارتباطي شامل تمامي فن آوري هايي است كه گونه هاي مختلف ارتباطات را ميان انسان ها با يكديگر ، انسان ها با سيستم هاي الكترونيكي و سيستم هاي الكترونيكي با هم ميسر مي سازد به نظر مي رسد كه نگاه جهانيان به اين پديده بر طيفي از شيفتگي تا انزجار قرار مي گيرد كه در يك سوي آن ، جهت گيري كاملاً مثبت ، همراه با شيفتگي و انتظار دستيابي به دموكراسي جهاني و مدينة فاضله ديده مي شود كه تجسم همپوشي فرهنگي بخشي از انواع نگاه هاي كاملاً مثبت به آن است و در آن سوي (Cultural Overlar) و (Push Information) طيف جهت گيري منفي قرار دارد كه با اصطلاح فشار اطلاعات منفعل شدن مخاطب و شكل گيري بزرگراه‌هاي مصرف شروه و به حوزة تلاش به منظور نجات جامعه بومي وارد و با توصيف وضعيت به صورت امپرياليسم فرهنگي و تهاجم فرهنگي از سرانجام بي‌مليتي و‌آمريكايي شدن سخن مي گويد .شايد بتوان مقدمة ورود كشورهاي در حال توسعه به عصر ICT را آغاز دهه 1990 دانست كه با پوشش گستردة آسيايي شروع به كار كرد . تحقيقات نشان مي دهد كه STAR شبكة ماهواره‌اي برخي از حكومت ها درآسيا بدون شناخت دقيق وضعيت و آينده نگري ، هر كدام در جايي از آن طيف شيفتگي تا انزجار قرار گرفتند ، به گونه‌اي كه عكس العمل آنها در شش دسته جاي گرفت . دستة اول ، كشورهايي بودند كه نه تنها استفاده از تلويزيون ماهواره‌اي را مجاز دانستند ، بلكه تسهيلاتي نيز براي دريافت برنامه ها به وسيلة مردم فراهم كردند . مانند سنگاپور و كويت ، گروه دوم كشورهايي كه مانعي ايجاد نكردند ، اما با تعيين ماليات براي نصب آنتن ، به طور غيرمستقيم با عمومي شدن آن مقابله كردند . مانند پاكستان . گروه سوم كشورهايي كه مجاز دانستند ولي اقدامات رقابتي را نيز آغاز كردند . مانند هند ، اندونزي ، كرة جنوبي و سريلانكا . گروه چهارم كشورهايي كه با پشتوانة امكانات قوي خود پيش از ممنوعيت ، در رقابت موفق شدند . مانند ژاپن و گروه پنجم كشورهايي كه همراه با ممنوعيت قانوني ، اقدامات رقابتي را نيز دنبال كردند . مانند عربستان سعودي ، بحرين، قطر ، شارجه ، دبي و مالزي . گروه ششم كشورهايي كه سردرگم ، تصميم قانوني نگرفته و هيچگونه اقدام رقابتي را نيز آغاز نكردند . مانند ايران و برخي از كشورهاي تازه استقلال يافتة آسياي ميانه (محسنيان راد ، 1373 ، صص47029).البته ، در سال هاي بعد ، برخي از اين كشورها جاي خود را بر طيف فرضي ما تغيير دادند . در نگاهي كوتاه به بخش مثبت طيف ، مي توان به عنوان نمونه به نظرات كليفورد گيرتز اشاره كرد كه بسيار خوشبينانه ، سرانجام اين عصر را همپوشي فرهنگي مي داند . او در (C.Geerts) تعريف فرهنگ مي گويد ، فرهنگ در جوهرة خود اطلاعاتي است كه گروهي در آن شريك اند . خصلت اطلاعات به عكس اشياء آن است كه دهنده ، آنچه را كه داده مي تواند براي خود نيز حفظ كند . به اين ترتيب فرهنگ ها با يكديگر همپوشي يافته با هم تعامل پيدا مي كنند و وابستگي متقابل مي‌سازند . آنچه اتفاق خواهد افتاد همان است كه در فرهنگ مشترك ميان يك زوج روي مي دهد (1994McCreery , ) . زيرا آنها مي آموزند كه چه انتظاري از يكديگر داشته باشند برخي از كشورهاي خوش بيني خود را در عمل اينگونه نشان داده كه عليرغم اختلافات ديرينه با جامعه ديگر ، فضاي حاصل از ICT را وسيله اي براي نزديكي بيشتر با خصم ديرينه تلقي كرده اند . نمونة اقدامات كرة جنوبي در مقابل ژاپن از مصاديق بارز چنين مواردي است . (2000Ryall, )در كنار چنين خوش‌بيني هايي ، افرادي مثال پيرلازولي - نويسندة ليبراسيون - معتقد است كه در ICT فقط منابع نظام سرمايه داري ، سودپرستي ، توسعة تبليغات بازرگاني و افزايش مصرف نهفته است . او مي گويد عصر چند رسانه اي مي خواهد كتاب را كنار گذارد . او كتاب را از منظر چشم سوداگران با اينترنت مقايسه كرده و مي نويسد: آنها از ديد تجاري ، به هيچ وجه كتاب را ابزار رسانه اي مناسبي نمي دانند ، چون خودكفاست ، هزينة جانبي ندارد . قابل مبادله و استفادة عدة زيادي است . خواننده كتاب مي تواند خارج از دسترس تبليغات و چرخة كسب و كار ، ساعت ها را با كتاب سپري كند . كتاب استدلال خواهي و افزايش حس گرايش به نقد را در مخاطب تقويت مي كند . در حالي كه اينترنت سال به سال با از رده خارج كردن كامپيوتر قبلي، مصرف كننده را نيازمند دستگاهي جديدتر مي كند . روز به روز بر تعداد سي دي هاي انبار شدة او افزوده مي شود . ضمن آنكه صنعت تلفن به خاطر كاركرد اينترنت ، هزينة بيشتري از او دريافت مي كند .البته لازولي تصديق مي كند كه اينترنت عليرغم تمام اين مخاطرات ، ابزاري فوق العاده براي ايجاد ارتباط است و در جاي خود پيشرفتي قابل ملاحظه محسوب مي شود و امكان گفت و گوي آزادانه را با تمام جهان فراهم مي سازد . او در مورد پست الكترونيكي مي گويد ، در جامعة اطلاعاتي نيز مثل ساير جوامع انساني ، دلنشين ترين ديدارها و برخوردها در بزرگراه ها صورت نمي گيرد ، بلكه به طور غيرمترقبه و در جاده هاي فرعي روي مي دهد . (21 ، 5 ، 1998 ، Lazuly)
Technology تكنولوژي هاي جديد اطلاعاتي ارتباطي شامل تمامي فن آوري هايي است كه گونه هاي مختلف ارتباطات را ميان انسان ها با يكديگر ، انسان ها با سيستم هاي الكترونيكي و سيستم هاي الكترونيكي با هم ميسر مي سازد به نظر مي رسد كه نگاه جهانيان به اين پديده بر طيفي از شيفتگي تا انزجار قرار مي گيرد كه در يك سوي آن ، جهت گيري كاملاً مثبت ، همراه با شيفتگي و انتظار دستيابي به دموكراسي جهاني و مدينة فاضله ديده مي شود كه تجسم همپوشي فرهنگي بخشي از انواع نگاه هاي كاملاً مثبت به آن است و در آن سوي (Cultural Overlar) و (Push Information) طيف جهت گيري منفي قرار دارد كه با اصطلاح فشار اطلاعات منفعل شدن مخاطب و شكل گيري بزرگراه‌هاي مصرف شروه و به حوزة تلاش به منظور نجات جامعه بومي وارد و با توصيف وضعيت به صورت امپرياليسم فرهنگي و تهاجم فرهنگي از سرانجام بي‌مليتي و‌آمريكايي شدن سخن مي گويد .شايد بتوان مقدمة ورود كشورهاي در حال توسعه به عصر ICT را آغاز دهه 1990 دانست كه با پوشش گستردة آسيايي شروع به كار كرد . تحقيقات نشان مي دهد كه STAR شبكة ماهواره‌اي برخي از حكومت ها درآسيا بدون شناخت دقيق وضعيت و آينده نگري ، هر كدام در جايي از آن طيف شيفتگي تا انزجار قرار گرفتند ، به گونه‌اي كه عكس العمل آنها در شش دسته جاي گرفت . دستة اول ، كشورهايي بودند كه نه تنها استفاده از تلويزيون ماهواره‌اي را مجاز دانستند ، بلكه تسهيلاتي نيز براي دريافت برنامه ها به وسيلة مردم فراهم كردند . مانند سنگاپور و كويت ، گروه دوم كشورهايي كه مانعي ايجاد نكردند ، اما با تعيين ماليات براي نصب آنتن ، به طور غيرمستقيم با عمومي شدن آن مقابله كردند . مانند پاكستان . گروه سوم كشورهايي كه مجاز دانستند ولي اقدامات رقابتي را نيز آغاز كردند . مانند هند ، اندونزي ، كرة جنوبي و سريلانكا . گروه چهارم كشورهايي كه با پشتوانة امكانات قوي خود پيش از ممنوعيت ، در رقابت موفق شدند . مانند ژاپن و گروه پنجم كشورهايي كه همراه با ممنوعيت قانوني ، اقدامات رقابتي را نيز دنبال كردند . مانند عربستان سعودي ، بحرين، قطر ، شارجه ، دبي و مالزي . گروه ششم كشورهايي كه سردرگم ، تصميم قانوني نگرفته و هيچگونه اقدام رقابتي را نيز آغاز نكردند . مانند ايران و برخي از كشورهاي تازه استقلال يافتة آسياي ميانه (محسنيان راد ، 1373 ، صص47029).البته ، در سال هاي بعد ، برخي از اين كشورها جاي خود را بر طيف فرضي ما تغيير دادند . در نگاهي كوتاه به بخش مثبت طيف ، مي توان به عنوان نمونه به نظرات كليفورد گيرتز اشاره كرد كه بسيار خوشبينانه ، سرانجام اين عصر را همپوشي فرهنگي مي داند . او در (C.Geerts) تعريف فرهنگ مي گويد ، فرهنگ در جوهرة خود اطلاعاتي است كه گروهي در آن شريك اند . خصلت اطلاعات به عكس اشياء آن است كه دهنده ، آنچه را كه داده مي تواند براي خود نيز حفظ كند . به اين ترتيب فرهنگ ها با يكديگر همپوشي يافته با هم تعامل پيدا مي كنند و وابستگي متقابل مي‌سازند . آنچه اتفاق خواهد افتاد همان است كه در فرهنگ مشترك ميان يك زوج روي مي دهد (1994McCreery , ) . زيرا آنها مي آموزند كه چه انتظاري از يكديگر داشته باشند برخي از كشورهاي خوش بيني خود را در عمل اينگونه نشان داده كه عليرغم اختلافات ديرينه با جامعه ديگر ، فضاي حاصل از ICT را وسيله اي براي نزديكي بيشتر با خصم ديرينه تلقي كرده اند . نمونة اقدامات كرة جنوبي در مقابل ژاپن از مصاديق بارز چنين مواردي است . (2000Ryall, )در كنار چنين خوش‌بيني هايي ، افرادي مثال پيرلازولي - نويسندة ليبراسيون - معتقد است كه در ICT فقط منابع نظام سرمايه داري ، سودپرستي ، توسعة تبليغات بازرگاني و افزايش مصرف نهفته است . او مي گويد عصر چند رسانه اي مي خواهد كتاب را كنار گذارد . او كتاب را از منظر چشم سوداگران با اينترنت مقايسه كرده و مي نويسد: آنها از ديد تجاري ، به هيچ وجه كتاب را ابزار رسانه اي مناسبي نمي دانند ، چون خودكفاست ، هزينة جانبي ندارد . قابل مبادله و استفادة عدة زيادي است . خواننده كتاب مي تواند خارج از دسترس تبليغات و چرخة كسب و كار ، ساعت ها را با كتاب سپري كند . كتاب استدلال خواهي و افزايش حس گرايش به نقد را در مخاطب تقويت مي كند . در حالي كه اينترنت سال به سال با از رده خارج كردن كامپيوتر قبلي، مصرف كننده را نيازمند دستگاهي جديدتر مي كند . روز به روز بر تعداد سي دي هاي انبار شدة او افزوده مي شود . ضمن آنكه صنعت تلفن به خاطر كاركرد اينترنت ، هزينة بيشتري از او دريافت مي كند .البته لازولي تصديق مي كند كه اينترنت عليرغم تمام اين مخاطرات ، ابزاري فوق العاده براي ايجاد ارتباط است و در جاي خود پيشرفتي قابل ملاحظه محسوب مي شود و امكان گفت و گوي آزادانه را با تمام جهان فراهم مي سازد . او در مورد پست الكترونيكي مي گويد ، در جامعة اطلاعاتي نيز مثل ساير جوامع انساني ، دلنشين ترين ديدارها و برخوردها در بزرگراه ها صورت نمي گيرد ، بلكه به طور غيرمترقبه و در جاده هاي فرعي روي مي دهد . (21 ، 5 ، 1998 ، Lazuly)