شیخ مصلح الدین سعدي شیرازي بی تردید بزرگترین شاعري است که بعد ازفردوسی آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده اش روشن ساخت و آن روشنی باچنان تلألویی همراه بود که هنوز پس از گذشت هفت قرن تمام از تاثیر آن کاستهنشده است و این اثر تا پارسی برجاست همچنان برقرار خواهد ماند.تاریخ ولادت سعدي به قرینه ي سخن او در گلستان در حدود سال 606 هجري است.وي در آغاز گلستان چنین می گوید:یک شب تأمل ایام گذشته می کردم و بر عمر تلف کرده تأسف می خوردم و سنگ »سراچه دل را به الماس آب دیده می سفتم و این ابیات مناسب حال خود می گفتم:در اقصاي عالم بگشتم بسی به سر بردم ایام با هر کسیتمتع به هر گوشه اي یافتم ز هر خرمنی خوشه اي یافتمچو پاکان شیراز خاکی نهاد ندیدم که رحمت بر این خاك بادتولاي مردان این پاك بوم برانگیختم خاطر از شام و رومدریغ آمدم زان همه بوستان تهیدست رفتن سوي دوستانبه دل گفتم از مصر قند آورند بر دوستان ارمغانی برند
شیخ مصلح الدین سعدي شیرازي بی تردید بزرگترین شاعري است که بعد ازفردوسی آسمان ادب فارسی را با نور خیره کننده اش روشن ساخت و آن روشنی باچنان تلألویی همراه بود که هنوز پس از گذشت هفت قرن تمام از تاثیر آن کاستهنشده است و این اثر تا پارسی برجاست همچنان برقرار خواهد ماند.تاریخ ولادت سعدي به قرینه ي سخن او در گلستان در حدود سال 606 هجري است.وي در آغاز گلستان چنین می گوید:یک شب تأمل ایام گذشته می کردم و بر عمر تلف کرده تأسف می خوردم و سنگ »سراچه دل را به الماس آب دیده می سفتم و این ابیات مناسب حال خود می گفتم:در اقصاي عالم بگشتم بسی به سر بردم ایام با هر کسیتمتع به هر گوشه اي یافتم ز هر خرمنی خوشه اي یافتمچو پاکان شیراز خاکی نهاد ندیدم که رحمت بر این خاك بادتولاي مردان این پاك بوم برانگیختم خاطر از شام و رومدریغ آمدم زان همه بوستان تهیدست رفتن سوي دوستانبه دل گفتم از مصر قند آورند بر دوستان ارمغانی برند