آن هنگام که خالق هستى، از اراده خویش مبنى بر خلق جانشین، به فرشتگان گفت، آنان باشگفتى پرسیدند که موجودى فسادگر و خون ریز مى آفرینى؟! خداوند پاسخ داد: آنچه من مى دانم، شما نمى دانید.این چنین، انسان به عرصه وجود وارد شد. موجودى که پاى در فرش و سر به سوى عرشداشت. جسمى داشت که او را به زمین مى کشید و روحى که به آسمانش مى خواند. اما خالقش تنهایش نگذارد و به سوى خویش فرا خواند و از انحرافش بر حذر داشت. ضمانت اجراى نیکى وبدى او را نیز، قیامت قرار داد تا کاشته هاى این دنیا، در آن دیار برداشت شود.این نوشتار، مجموعه این فرآیند را تحلیل مى کند و به بررسى هدف خلقت، لزوم وجود قیامت،رابطه عمل انسان با پاداش یا عذاب قیامت و نکاتى پیرامون روز پسین مى پردازد.انسان به عنوان اشرف مخلوقات خداوند، داراى دو بعد جسم و روح مى باشد؛ جسم انسان مربوطبه عالم ماده و روح انسان مربوط به عالم بالا و الوهیت است. قرآن کریم، ترکیب انسان را ازروح و جسم تأیید مى کند و در مورد بدن تصریح مى کند که انسان از خاك آفریده شده3) یعنى: از روح خویش در وى )« ونَفَخْت فیه منْ روحی » : است( 2) و در مورد روح مى فرمایددمیدم. هنگامى که خاك و نفخه الهى با هم ترکیب شدند موجودى متولد شد که بخشى مربوط به عالم سفلى و پست و بخشى مربوط به عالم علیا بود و ترکیب این دو بخش از هستى، هنرى(4)« فَتَباركاللّهأَحسنُ الْخالقنَ » : بود که تنها از عهده بهترین خالق برمى آمداین دو بعد داراى خواستها و امیال ویژه خود هستند؛ آن که مربوط به عالم ماده و خاك است،میل به فجور و پستى دارد و آن که مربوط به عالم بالاست به سعادت و تقوى مایل است:5) یعنى: سپس به او فجور و تقوى الهام نمود. )« فَأَلْهمها فُجورها وتَقْواها »و ما خَلَقْت» ؛ نکته دیگر، این که قرآن کریم که هدف از خلقت انسان را عبادت خداوند مى داند6) یعنى: جن و انس را خلق نکردم مگر براى عبادت. با توجه به این )« الْجِنَّ والإِْنْس إِلاّ لیعبدونِکه موجوداتى بوده و هستند که همیشه خداوند را عبادت مى کردند و هیچگاه از فرمان الهى تخلف و عصیان نکرده و نمى کنند،( 7) انسان، به این دلیل آفریده شد تا با اراده و اختیارو....با تخفیف
آن هنگام که خالق هستى، از اراده خویش مبنى بر خلق جانشین، به فرشتگان گفت، آنان باشگفتى پرسیدند که موجودى فسادگر و خون ریز مى آفرینى؟! خداوند پاسخ داد: آنچه من مى دانم، شما نمى دانید.این چنین، انسان به عرصه وجود وارد شد. موجودى که پاى در فرش و سر به سوى عرشداشت. جسمى داشت که او را به زمین مى کشید و روحى که به آسمانش مى خواند. اما خالقش تنهایش نگذارد و به سوى خویش فرا خواند و از انحرافش بر حذر داشت. ضمانت اجراى نیکى وبدى او را نیز، قیامت قرار داد تا کاشته هاى این دنیا، در آن دیار برداشت شود.این نوشتار، مجموعه این فرآیند را تحلیل مى کند و به بررسى هدف خلقت، لزوم وجود قیامت،رابطه عمل انسان با پاداش یا عذاب قیامت و نکاتى پیرامون روز پسین مى پردازد.انسان به عنوان اشرف مخلوقات خداوند، داراى دو بعد جسم و روح مى باشد؛ جسم انسان مربوطبه عالم ماده و روح انسان مربوط به عالم بالا و الوهیت است. قرآن کریم، ترکیب انسان را ازروح و جسم تأیید مى کند و در مورد بدن تصریح مى کند که انسان از خاك آفریده شده3) یعنى: از روح خویش در وى )« ونَفَخْت فیه منْ روحی » : است( 2) و در مورد روح مى فرمایددمیدم. هنگامى که خاك و نفخه الهى با هم ترکیب شدند موجودى متولد شد که بخشى مربوط به عالم سفلى و پست و بخشى مربوط به عالم علیا بود و ترکیب این دو بخش از هستى، هنرى(4)« فَتَباركاللّهأَحسنُ الْخالقنَ » : بود که تنها از عهده بهترین خالق برمى آمداین دو بعد داراى خواستها و امیال ویژه خود هستند؛ آن که مربوط به عالم ماده و خاك است،میل به فجور و پستى دارد و آن که مربوط به عالم بالاست به سعادت و تقوى مایل است:5) یعنى: سپس به او فجور و تقوى الهام نمود. )« فَأَلْهمها فُجورها وتَقْواها »و ما خَلَقْت» ؛ نکته دیگر، این که قرآن کریم که هدف از خلقت انسان را عبادت خداوند مى داند6) یعنى: جن و انس را خلق نکردم مگر براى عبادت. با توجه به این )« الْجِنَّ والإِْنْس إِلاّ لیعبدونِکه موجوداتى بوده و هستند که همیشه خداوند را عبادت مى کردند و هیچگاه از فرمان الهى تخلف و عصیان نکرده و نمى کنند،( 7) انسان، به این دلیل آفریده شد تا با اراده و اختیارو....با تخفیف