آنچه در نمايش «كلفت‌ها» می‌بينيم ظاهرا از ماجرايی واقعی گرته‌بردرای شده است. جنايت دو خواهر خدمتكار به نام پاپن كه بانوی خود را كشته و قطعه‌قطعه كرده‌اند. شعر آنار خدمتكار ژان كوكتو در پس اين داستان جنایی، «ژان ژنه» موضوع مورد علاقه‌ی خود را می‌يابد و می‌پرورد. تقابل جامعه‌ی مطرود و محترم در آميزه‌ای از عشق و نفرت؛ اما چنان كه لوسين گلدمن نشانه داده است«اگر چه قشر اجتماعی ژنه از جامعه‌ی محترم طرد شده است اما ژنمه اين طردشدگی را به درون انسان سوق می‌هد.» انسان طرد شده، جامعه‌ی محترم را در وجود خود باز می‌پرورد و در آن واحد به آن عشق و هم نفرت می‌ورزد. آنچه برای ژنه در ماجرای خواهران پاپن جالب توجه است، همين وجه وجودی و هستی‌شناسانه طردشدگی است. در واقع ژنه قصه را تطهير كرده، فقط جوهر آن را نگاه داشته و آن را به صورت يك رمز ارائه كرده است. او تم طردشدگی را در كلفت‌های می‌پروراند. پس ظاهر جنايی نمايش واپس می‌نشيند و صحنه‌ی نمايش به صحنه‌ای جادويی و قساوت‌بار برای عريان ساختن دوگانگی انسان فرودست بدل می‌شود.