عنوان مقاله: رابطه درمانگرانه در رفتاردرمانيقالب بندی: wordشرح مختصر:رفتار درماني، آنگونه كه امروزه مي شناسيم، از اواخر سالهاي 1950 بعنوان حركتي ضد ذهني گرايي و تا حدي بعنوان شقي كوركورانه در مقابل مدل روان درماني مسلط آن زمان يعني پسيكوديناميك كه مدلي بيماري محور بود باليدن آغازكرد اما ريشه هاي نظري آنرا بايد در دوره هاي قديمي تر جستجو كرد دوره هايي كه دانشمندان سعي مي كردند براي مطالعه رفتار انسان، شيوه هاي فكري دقيق قابل سنجش و عيني وضع نمايند.وقتي از رفتار درماني سخن مي گوييم بي درنگ نام پاولف،ثرانديك،اسكينر بعنوان پيشاهنگان اين حركت به ذهن مي آيند هر كدام از آنان با موارد تك آزمودني كار مي كردند و هر يك عمدتا از مدلهاي استقرايي رفتاردرماني سود مي جستند هر يك از آنان سهم برجسته اي در رشد رفتار درماني داشتند اما براي استفاده از نتايج پژوهشي آنان در كارهاي عملي لازم بود دو زمينه گسترش يابد:1 - به اندازه كافي داده هاي تجربي آزمايشگاهي گردآوري شود 2- پلي بين مفهوم دانشمند و كارآزما در روانشناسي باليني فراهم آيد سالهاي آخر1950 بود كه چنين امكاني فراهم شد.