چكيدهبا افزايش جمعيت و به دنبال آن ساخت و توسعه وسايل نقليه موتوري و تردد آنها در شهرها بحث چگونگي عبور ايمن عابرين پياده از عرض مسيرهاي سواره رو مطرح مي شود. در اين رابطه طراحي مطلوب شبكه حمل و نقل درون شهري در ساماندهي حركت عابرين پياده بسيار تاثيرگذار است. تفكيك بهينه و مطلوب حركت عابرين پياده از وسايل نقليه در مناطق شهري از طريق احداث گذرهاي عرضي (روگذر- زيرگذر- همسطح) درمناطق شهري و بيرون شهري به عنوان يك راه حل اميدبخش، شاخص مناسبي جهت تامين ايمني حركت عابرين پياده مي باشد. بنابراين در اين راستا لازم است شاخص هاي مهم مرتبط با عابرين پياده در ساماندهي حمل و نقل شناسايي و مورد ارزيابي و تجزيه و تحليل قرار گيرد كه در اين مطالعه نيز با استناد به منابع كتابخانه اي به بررسي موضوع پرداخته شده است. هدف از اين مطالعه شناسايي و ارتقاي شاخص هاي موثر و مرتبط با ايمني حركت عابرين پياده در ساماندهي حمل و نقل درون شهري است، تا بدين وسيله بتوان به طرحي مطلوب در شبكه حمل و نقل درون شهري در راستاي افزايش ايمني حركت عابرين پياده دست يافت. نتايج حاصل از مطالعه حاكي از آن است كه ايمني تردد، آرام سازي ترافيك در محدوده هاي مسكوني، تجهيزات ايمني عابر پياده و كيفيت رابطه ميان عابر پياده و وسيله نقليه در گذرگاه به عنوان مهمترين عوامل تاثيرگذار در بحث ايمني حركت عابرين پياده در ساماندهي حمل و نقل درون شهري مطرح مي باشند.واژگان كليدي: عابر پياده(انسان)، محدوده هاي مسكوني(محيط)، شبكه حمل و نقل درون شهري، ايمني، طراحي مطلوب14 صفحه