تاریخچه تکامل پرچم ایران پیشینه نخستین اشاره در تاریخ اساطیر ایران به وجود پرچم، به قیام کاوه آهنگر علیه ظلم وستم آژي دهاك(ضحاك) بر میگردد. در آن هنگام کاوه براي آن که مردم را علیه ضحاك بشوراند، پیش بند چرمی خود را بر سر چوبی کرد و آن را بالا گرفت تا مردم گرد او جمع شدند. سپس کاخ فرمانرواي خونخوار را در هم کوبید و فریدون را بر تختشاهی نشانید.فریدون نیز پس از آنکه فرمان داد تا پاره چرم پیش بند کاوه را با دیباهاي زرد و سرخو بنفش آراستند و در و گوهر به آن افزودند، آن را درفش شاهی خواند و بدین سان "درفش کاویان " پدید آمد. نخستین رنگهاي پرچم ایران زرد و سرخ و بنفش بود، بدون آنکه نشانه اي ویژه بر روي آن وجود داشته باشد. درفش کاویان صرفاً افسانه نبوده وبه استناد تاریخ تا پیش از حمله اعراب به ایران، بویژه در زمان ساسانیان و هخامنشیان پرچم ملی و نظامی ایران را درفش کاویان می گفتند، هر چند این درفش کاویانیاساطیري نبوده است.محمدبن جریر طبري در کتاب تاریخ خود به نام الامم و الملوك مینویسد: درفش کاویان از پوست پلنگ درست شده، به درازاي دوازده ارش که اگر هر ارش را کهفاصله بین نوك انگشتان دست تا بندگاه آرنج است 60 سانتی متر به حساب آوریم،تقریباٌ پنج متر عرض و هفت متر طول میشود. ابولحسن مسعودي در مروج اهب نیز به همین موضوع اشاره میکند.به روایت اکثر کتب تاریخی، درفش کاویان زمان ساسانیان از پوست شیر یا پلنگ ساخته شده بود، بدون آنکه نقش جانوري بر روي آن باشد. هر پادشاهی که به قدرتمی رسید تعدادي جواهر بر آن می افزود. به هنگام حمله اعراب به ایران، در جنگی که در اطراف شهر نهاوند در گرفت درفش کاویان به دست آنان افتاد و چون آن را همراهبا فرش مشهور " بهارستان " نزد عمربن خطاب خلیفه مسلمانان، بردند وي از بسیاري گوهرها، درها و جواهراتی که به درفش آویخته شده بود دچار شگفتی شد و به نوشتهفضل الله حسینی قزوینی در کتاب المعجم مینویسد: " امیر المومنین سپس بفرمود تاآن گوهرها را برداشتند و آن پوست را سوزانیدند ".
تاریخچه تکامل پرچم ایران پیشینه نخستین اشاره در تاریخ اساطیر ایران به وجود پرچم، به قیام کاوه آهنگر علیه ظلم وستم آژي دهاك(ضحاك) بر میگردد. در آن هنگام کاوه براي آن که مردم را علیه ضحاك بشوراند، پیش بند چرمی خود را بر سر چوبی کرد و آن را بالا گرفت تا مردم گرد او جمع شدند. سپس کاخ فرمانرواي خونخوار را در هم کوبید و فریدون را بر تختشاهی نشانید.فریدون نیز پس از آنکه فرمان داد تا پاره چرم پیش بند کاوه را با دیباهاي زرد و سرخو بنفش آراستند و در و گوهر به آن افزودند، آن را درفش شاهی خواند و بدین سان "درفش کاویان " پدید آمد. نخستین رنگهاي پرچم ایران زرد و سرخ و بنفش بود، بدون آنکه نشانه اي ویژه بر روي آن وجود داشته باشد. درفش کاویان صرفاً افسانه نبوده وبه استناد تاریخ تا پیش از حمله اعراب به ایران، بویژه در زمان ساسانیان و هخامنشیان پرچم ملی و نظامی ایران را درفش کاویان می گفتند، هر چند این درفش کاویانیاساطیري نبوده است.محمدبن جریر طبري در کتاب تاریخ خود به نام الامم و الملوك مینویسد: درفش کاویان از پوست پلنگ درست شده، به درازاي دوازده ارش که اگر هر ارش را کهفاصله بین نوك انگشتان دست تا بندگاه آرنج است 60 سانتی متر به حساب آوریم،تقریباٌ پنج متر عرض و هفت متر طول میشود. ابولحسن مسعودي در مروج اهب نیز به همین موضوع اشاره میکند.به روایت اکثر کتب تاریخی، درفش کاویان زمان ساسانیان از پوست شیر یا پلنگ ساخته شده بود، بدون آنکه نقش جانوري بر روي آن باشد. هر پادشاهی که به قدرتمی رسید تعدادي جواهر بر آن می افزود. به هنگام حمله اعراب به ایران، در جنگی که در اطراف شهر نهاوند در گرفت درفش کاویان به دست آنان افتاد و چون آن را همراهبا فرش مشهور " بهارستان " نزد عمربن خطاب خلیفه مسلمانان، بردند وي از بسیاري گوهرها، درها و جواهراتی که به درفش آویخته شده بود دچار شگفتی شد و به نوشتهفضل الله حسینی قزوینی در کتاب المعجم مینویسد: " امیر المومنین سپس بفرمود تاآن گوهرها را برداشتند و آن پوست را سوزانیدند ".