توجه به انسان به عنوان بزرگترین سرمایه سازمان و مطالعه رفتار وي، سابقه کوتاهی دارد.رشته علمی جدیدي که داراي نگرش سیستمیک به رفتار انسان در سازمان است و ازیافته هاي علوم رفتاري و مطالعات و تجربیات رفتار سازمانی بهره گیري می کند، عبارت است از بهسازي نیروي انسانی و سازمان که با تلاش و پیگیري بی وقفه صاحبنظران مدیریت رو به توسعه و تکامل است. این رشته علمی نوین توانسته است با انجام تغییرات برنامه ریزي شده،عوامل انسانی را با محیط خارجی سازگار کند، تعارضات درون سازمانی را از بین ببرد وباایجاد گروههاي منسجم و مولد و مشارکت دادن کارکنان در کلیه فعالیتها و تلاشها،بهره وري سازمان را به نحوي مطلوب افزایش دهد.مدیران از بدو پیدایش سازمان تاکنون همواره براي بهسازي آن تلاش و کوشش بی وقفه ايبه عمل آورده اند تا با بهره گیري از تجارب علمی گذشته و فنون و روشهاي علمی حاضر که حاصل پیشرفت نظریه هاي علمی و دستاوردهاي مکاتب مدیریت است بتوانند کارایی واثربخشی سازمان را افزایش دهند.هدف اکثر مکاتب مدیریت افزایش کارایی و اثربخشی سازمان است. البته تعدادي از آنهابه سبب نگرش محدود و مفروضاتی که درباره سازمان و انسان دارند نتوانسته اند به هدف خودنائل شوند. براي نمونه مکتب کلاسیک با فرض عقلایی - اقتصادي بودن انسان استفاده ازاصول و کارکرد مدیریت علمی، تبعیت از مدل بوروکراتیک را براي بهسازي و افزایش کارایی سازمان تجویز کرده، به انسان با دید مکانیکی نگریسته، روابط غیررسمی افراد را در محیط کار نفی کرده و اصولا ساختار سازمان رسمی واجراي بی چون وچراي قانون و مقررات رامدنظر قرار داده است.فرایندي است که از طریق آن دانش و عملکردهاي « بهبود وبازسازي سازمان » به طور کلی علوم رفتاري براي کمک به سازماندهی در دستیابی به اثربخشی بیشتر، از قبیل بهبود شرایط زندگی (بالارفتن رفاه) افزایش بهره وري و بهبود کیفیت کالا و خدمات مورد استفاده قرارمی گیرد. هدف از بهبود و بازسازي سازمان بهبود تواناییها و امکانات سازمان براي ارزیابی وحل مشکلات سازمانی است. از سوي دیگر بهبود و بازسازي سازمان براي بهبود کل سیستم،یعنی خود سازمان و بخشهاي تابعه آن و ارتباط با محیط پیرامون طراحی می گردد.اثربخشی و کارایی
توجه به انسان به عنوان بزرگترین سرمایه سازمان و مطالعه رفتار وي، سابقه کوتاهی دارد.رشته علمی جدیدي که داراي نگرش سیستمیک به رفتار انسان در سازمان است و ازیافته هاي علوم رفتاري و مطالعات و تجربیات رفتار سازمانی بهره گیري می کند، عبارت است از بهسازي نیروي انسانی و سازمان که با تلاش و پیگیري بی وقفه صاحبنظران مدیریت رو به توسعه و تکامل است. این رشته علمی نوین توانسته است با انجام تغییرات برنامه ریزي شده،عوامل انسانی را با محیط خارجی سازگار کند، تعارضات درون سازمانی را از بین ببرد وباایجاد گروههاي منسجم و مولد و مشارکت دادن کارکنان در کلیه فعالیتها و تلاشها،بهره وري سازمان را به نحوي مطلوب افزایش دهد.مدیران از بدو پیدایش سازمان تاکنون همواره براي بهسازي آن تلاش و کوشش بی وقفه ايبه عمل آورده اند تا با بهره گیري از تجارب علمی گذشته و فنون و روشهاي علمی حاضر که حاصل پیشرفت نظریه هاي علمی و دستاوردهاي مکاتب مدیریت است بتوانند کارایی واثربخشی سازمان را افزایش دهند.هدف اکثر مکاتب مدیریت افزایش کارایی و اثربخشی سازمان است. البته تعدادي از آنهابه سبب نگرش محدود و مفروضاتی که درباره سازمان و انسان دارند نتوانسته اند به هدف خودنائل شوند. براي نمونه مکتب کلاسیک با فرض عقلایی - اقتصادي بودن انسان استفاده ازاصول و کارکرد مدیریت علمی، تبعیت از مدل بوروکراتیک را براي بهسازي و افزایش کارایی سازمان تجویز کرده، به انسان با دید مکانیکی نگریسته، روابط غیررسمی افراد را در محیط کار نفی کرده و اصولا ساختار سازمان رسمی واجراي بی چون وچراي قانون و مقررات رامدنظر قرار داده است.فرایندي است که از طریق آن دانش و عملکردهاي « بهبود وبازسازي سازمان » به طور کلی علوم رفتاري براي کمک به سازماندهی در دستیابی به اثربخشی بیشتر، از قبیل بهبود شرایط زندگی (بالارفتن رفاه) افزایش بهره وري و بهبود کیفیت کالا و خدمات مورد استفاده قرارمی گیرد. هدف از بهبود و بازسازي سازمان بهبود تواناییها و امکانات سازمان براي ارزیابی وحل مشکلات سازمانی است. از سوي دیگر بهبود و بازسازي سازمان براي بهبود کل سیستم،یعنی خود سازمان و بخشهاي تابعه آن و ارتباط با محیط پیرامون طراحی می گردد.اثربخشی و کارایی