جبار تابلوي کوچک را بدین مضمون بر درب کودکستان زد: " در باغچه اطفال کلاسی براي تعلیم نوشتن و خواندن و حرف زدن به بچه هاي کرولال گشایش یافت و هر طفل کرو لالی...جبار باغچه بان فرزند عسکر در سال 1264 خورشیدي در ایران متولد شد.جد او رضا از اهالی تبریز بود. پدرش عسکر در شهر ایروان با شغل معماري و قنادي روزگارمی گذراند.تحصیلات باغچه بان با اصول قدیمی و در مساجد بود و در 15 سالگی مجبور به ترك تحصیل گردید و به حرفه پدر روي آورد.در دوران جوانی فقط به طور قاچاق در منازل به دختران درس می داد و از خبرنگاران روزنامه هاي قفقاز و از فکاهه نویسان و شاعران روزنامه فکاهه ملانصرالدین بود. در سال 1922 میلادي به٢مدیریت مجله فکاهی لک لک در ایروان رسید.در آخرین سال جنگ در نتیجه در گیر و دارها به ترکیه رفت و پس از چندي تحویلدار شهرداري شهر ایگدیر شد و چندي بعد فرماندار آن شهر گردید. پس از شکست دولت عثمانی چون اسلحه وقدرت جنگی نداشت تسلیم داشناق ها گردید و به ایروان بازگشت.در جریان قحطی و بیماري و جنگ هاي محلی، پس از فوت پدر و مادرش، در سال 1298 به طرفوطن خود راه افتاد و بالاخره پس از گریز از چنگال چند بیماري مهلک که در آن زمان شایع شدهبود و پس از قطع انگشتان پایش براي رهایی از مرگ حتمی به مرند رسید. در مدرسه دولتی احمدیه در مرند با ماهی 90 ریال در سمت آموزگاري مشغول به کار شد.به واسطه روش ابتکاري او در تدریس، در سال 1299 به موجب حکم ریاست فرهنگ تبریز، به آن شهر رفته و مشغول به کار شد.باغچه بان در سال 1303 به دستور فیوضات رئیس فرهنگ وقت، اولین کودکستان ایرانی در تبریز بانام باغچه اطفال تاسیس کرد و از همان زمان نام فامیل خود را از عسکرزاده به باغچه بان تغییرداد. با این منظور که همان گونه که معلمین دبستان و دبیرستان ها، آموزگار و دبیر نامیده می شوند،مربیان کودکستان ها هم باغچه بان نامیده شوند.
جبار تابلوي کوچک را بدین مضمون بر درب کودکستان زد: " در باغچه اطفال کلاسی براي تعلیم نوشتن و خواندن و حرف زدن به بچه هاي کرولال گشایش یافت و هر طفل کرو لالی...جبار باغچه بان فرزند عسکر در سال 1264 خورشیدي در ایران متولد شد.جد او رضا از اهالی تبریز بود. پدرش عسکر در شهر ایروان با شغل معماري و قنادي روزگارمی گذراند.تحصیلات باغچه بان با اصول قدیمی و در مساجد بود و در 15 سالگی مجبور به ترك تحصیل گردید و به حرفه پدر روي آورد.در دوران جوانی فقط به طور قاچاق در منازل به دختران درس می داد و از خبرنگاران روزنامه هاي قفقاز و از فکاهه نویسان و شاعران روزنامه فکاهه ملانصرالدین بود. در سال 1922 میلادي به٢مدیریت مجله فکاهی لک لک در ایروان رسید.در آخرین سال جنگ در نتیجه در گیر و دارها به ترکیه رفت و پس از چندي تحویلدار شهرداري شهر ایگدیر شد و چندي بعد فرماندار آن شهر گردید. پس از شکست دولت عثمانی چون اسلحه وقدرت جنگی نداشت تسلیم داشناق ها گردید و به ایروان بازگشت.در جریان قحطی و بیماري و جنگ هاي محلی، پس از فوت پدر و مادرش، در سال 1298 به طرفوطن خود راه افتاد و بالاخره پس از گریز از چنگال چند بیماري مهلک که در آن زمان شایع شدهبود و پس از قطع انگشتان پایش براي رهایی از مرگ حتمی به مرند رسید. در مدرسه دولتی احمدیه در مرند با ماهی 90 ریال در سمت آموزگاري مشغول به کار شد.به واسطه روش ابتکاري او در تدریس، در سال 1299 به موجب حکم ریاست فرهنگ تبریز، به آن شهر رفته و مشغول به کار شد.باغچه بان در سال 1303 به دستور فیوضات رئیس فرهنگ وقت، اولین کودکستان ایرانی در تبریز بانام باغچه اطفال تاسیس کرد و از همان زمان نام فامیل خود را از عسکرزاده به باغچه بان تغییرداد. با این منظور که همان گونه که معلمین دبستان و دبیرستان ها، آموزگار و دبیر نامیده می شوند،مربیان کودکستان ها هم باغچه بان نامیده شوند.