کهکشانهادنیاى بزرگ ما از تعداد بى شمارى اَبر خوشه تشکیل شده که میلیاردها کهکشان را در خودجاى داده است. کهکشان ها مجموعه هاى بسیار بزرگى هستند که از ستارگان، گاز و غبارتشکیل شده اند. میلیاردها سال پیش توده هاى عظیم ماده عالم اولیه بر اثر گرانش بسیاربالاى خود در هم رمبیدند و کهکشان ها را به وجود آوردند. در درون کهکشان ها میلیون هاستاره وجود دارد که اندازه تعدادى از آنها ده ها بار بزرگ تر از خورشید است. بیشترکهکشان ها در خوشه هاى همبسته با گرانش متشکل از سه تا سه هزار کهکشان مجتمعشده اند. پیشتر گمان بر این بود که فضاى میان کهکشان ها خلاء کامل است اما امروزهدانشمندان با توجه به مشاهدات جدید رصدى به این نتیجه رسیده اند که این فضاى میا نکهکشانى اصلاً خالى نیست و اجرام بسیارى در فضاى میان کهکشان ها وجود دارد .بزرگ ترین کهکشان ها داراى یک تریلیون و کوچکترین کهکشان ها داراى 10 میلیون ستارههستند. فضاى خالى بین ستارگان را گازهاى میان ستاره اى پر کرده اند که از هیدروژنتشکیل شده اند. ستارگان جدید در میان همین گازهاى میان ستاره اى متولد مى شوند .به علت وسعت بیکران دنیا و گستردگى هستى براى سنجش فواصل کهکشان ها و اجراماستفاده مى شود. (Parsec) دوردست آسمانى به جاى کیلومتر از واحدى به نام پارسک26 سال نورى و معادل 206 هزار واحد نجومى است. واحد نجومى / هر پارسک برابر 3٢مقدار فاصله زمین تا خورشید و برابر صد و پنجاه میلیون کیلومتر است. هر ثانیه (AU)نورى سرعت نور در یک ثانیه است که نزدیک به 300 هزار کیلومتر در ثانیه است. یکسال نورى نیز معادل مسافتى است که نور در یک سال طى مى کند.کهکشان ها از لحاظ شکل ظاهرى به سه دسته تقسیم مى شوند :کهکشان هاى مارپیچى: در تمامى کهکشان هاى مارپیچى گاز و غبار در درون قرص مرکزىاست. در این گونه از کهکشان ها ستارگان در بازوهاى مارپیچى تشکیل مى شوند. کهکشاناست Sb تقسیم مى شوند. کهکشان ما از نوع Sc وSb ، Sa هاى مارپیچى خود به سه ردهکه بازوهاى مارپیچى بازى دارد و فراوانى گاز در آن به اندازه مناسب است. ابرهاى ماژلانىبزرگ و کوچک که در حدود 50 هزار پارسک از کهکشان ما فاصله دارند
کهکشانهادنیاى بزرگ ما از تعداد بى شمارى اَبر خوشه تشکیل شده که میلیاردها کهکشان را در خودجاى داده است. کهکشان ها مجموعه هاى بسیار بزرگى هستند که از ستارگان، گاز و غبارتشکیل شده اند. میلیاردها سال پیش توده هاى عظیم ماده عالم اولیه بر اثر گرانش بسیاربالاى خود در هم رمبیدند و کهکشان ها را به وجود آوردند. در درون کهکشان ها میلیون هاستاره وجود دارد که اندازه تعدادى از آنها ده ها بار بزرگ تر از خورشید است. بیشترکهکشان ها در خوشه هاى همبسته با گرانش متشکل از سه تا سه هزار کهکشان مجتمعشده اند. پیشتر گمان بر این بود که فضاى میان کهکشان ها خلاء کامل است اما امروزهدانشمندان با توجه به مشاهدات جدید رصدى به این نتیجه رسیده اند که این فضاى میا نکهکشانى اصلاً خالى نیست و اجرام بسیارى در فضاى میان کهکشان ها وجود دارد .بزرگ ترین کهکشان ها داراى یک تریلیون و کوچکترین کهکشان ها داراى 10 میلیون ستارههستند. فضاى خالى بین ستارگان را گازهاى میان ستاره اى پر کرده اند که از هیدروژنتشکیل شده اند. ستارگان جدید در میان همین گازهاى میان ستاره اى متولد مى شوند .به علت وسعت بیکران دنیا و گستردگى هستى براى سنجش فواصل کهکشان ها و اجراماستفاده مى شود. (Parsec) دوردست آسمانى به جاى کیلومتر از واحدى به نام پارسک26 سال نورى و معادل 206 هزار واحد نجومى است. واحد نجومى / هر پارسک برابر 3٢مقدار فاصله زمین تا خورشید و برابر صد و پنجاه میلیون کیلومتر است. هر ثانیه (AU)نورى سرعت نور در یک ثانیه است که نزدیک به 300 هزار کیلومتر در ثانیه است. یکسال نورى نیز معادل مسافتى است که نور در یک سال طى مى کند.کهکشان ها از لحاظ شکل ظاهرى به سه دسته تقسیم مى شوند :کهکشان هاى مارپیچى: در تمامى کهکشان هاى مارپیچى گاز و غبار در درون قرص مرکزىاست. در این گونه از کهکشان ها ستارگان در بازوهاى مارپیچى تشکیل مى شوند. کهکشاناست Sb تقسیم مى شوند. کهکشان ما از نوع Sc وSb ، Sa هاى مارپیچى خود به سه ردهکه بازوهاى مارپیچى بازى دارد و فراوانى گاز در آن به اندازه مناسب است. ابرهاى ماژلانىبزرگ و کوچک که در حدود 50 هزار پارسک از کهکشان ما فاصله دارند