معماري سبز كه به نام معماري پايدار (Sustainable Architecture) نيز شناخته مي شود در حقيقت نوعي از طراحی معماری است که تلاش می کند میزان آسیب رساندن ساختمان به محیط اطرافش را به کمترین اندازه ممکن برساند . آغاز جنبش معماری سبز به شکل امروزی آن به دهه ۱۹۶۰ اروپا و اطلاع رسانیهای عمومی در آن زمان باز می گردد . نمونه های این طرحها در اسکاندی ناوی یافت می شود . بعد از این آغاز تکنیکهای ساخت و ساز جدیدی شکل گرفت که سبب پیشرفت خلاقانه کانسپت طرحها و مصالح ساختمانی گردید . در حقیقت پروژه های سبز طراحی شده توانستند عوامل متنوعی اعم از استفاده هوشمندانه از مصالح . سنجش دقیق عملکرد . شرایط آب و هوایی و مکان جغرافیایی طرح را با موفقیت وارد عرصه معماری نمایند .