زمان های قدیم سرعت نور را بی نهایت می دانستند و آن را پدیده ای غیر فیزیکی تصور می کردند. در سال 1676 میلادی ستاره شناس دانمارکی به نام روئومر اعلان کرد که سرعت نور نمی تواند بی نهایت باشد. او با مشاهده ماه های مشتری متوجه شد هنگامی که زمین در دورترین نقطه از سیاره مشتری قرار دارد، خسوف ماه های مشتری طولانی تر است ( نسبت به زمانی که زمین در نزدیکترین نقطه به سیاره مشتری قرار دارد ). او از این مشاهده نتیجه گرفت که سرعت نور نمی تواند بی نهایت باشد..