مقدمههزاران سال پيش ، انسان با انگشتانش مي شمرد .او براي شمارش گاو و گوسفند و مرغ و خروس ، و نيز براي شمردن مردمي كه در ده او زندگي مي كردند ، از انگشتانش استفاده مي كرد .اما وقتي كسي مي خواست چيزهايي را بشمارد كه از ده تا بيشتر بود با شمارش با انگشتان كاري دشوار مي شد . او ناگزير بود راههاي تازه اي براي شمردن پيدا كند . يكي از اين راهها اين بود كه براي هر چيز شمرده شده ، علامتي روي ديوار يا چوب بگذارد . براي علامت گذاشتن روي چوب از سنگي نوك تيز با چاقو استفاده مي شد . براي علامت گذاشتن روي ديوار ، تكه چوبي سوخته بكار برده مي شد . اين روشهاي قديمي شمارش ، چندان كارساز نبود . بايد راه بهتري براي شمردن پيدا مي شد . انگاه انسان «ميز شني» را اختراع كرد .«ميز نشيني» عبارت بود از سه شيار موازات و گود ، كه به طور عمومي بر شن رسم مي شد .هرگاه چيزي شمرده مي شد . سنگريزه اي در يكي از شيارها ، جاي داده مي شد . به مرور ، «ميز نشيني» نيزكفايت خود را براي شمردن همة مقادير و چيزهاي انسان از دست داد ، بنابراين او چرتكه را ساخت . چرتكه ، اندكي به «ميز نشيني» شبيه است . با اين تفاوت كه در چرتكه به جاي شيار در شن از چند ميله كه در قابي چوبي قرار گرفته اند ، استفاده شده است ، و به جاي آحاد شمارش ميزشني ، يعني سنگريزه ها ، در اين شمردن به كمك تعدادي مهره كه در ميله هايي باريك قرار گرفته اند ، انجام مي گيرد .هر ميله در چرتكه ، نشانگر ي واحد اندازه گيري است .