وابستگی به منابع شبكه در ساليان اخير بطرز چشمگيری افزايش يافته است . در دنيای امروز ، موفقيت يك سازمان با قابليت در دسترس بودن شبكه آن گره خورده است . بديهی است كه در چنين مواردی توان تحمل سازمان ها در زمان بروز يك مشكل در شبكه و انجام عادی فعاليت های روزمره بطرز محسوسی كاهش می يابد . همين موضوع باعث شده است كه اشكال زدائی شبكه به عنوان يكی از عناصر حياتی و تعيين كننده در اكثر سازمان ها مورد توجه جدی قرار بگيرد . علاوه بر اين كه وابستگی به منابع شبكه رشد چشمگيری را داشته است ، اين صنعت بسرعت به سمت محيط های پيچيده نظير استفاده از چندين نوع رسانه انتقال داده ، چندين پروتكل و ضرورت ارتباط با شبكه های ناشناخته نيز حركت می كند . اين نوع شبكه های ناشناخته ممكن است يك شبكه گذرا متعلق به يك مركز ارائه دهنده سرويس های اينترنت ( ISP ) و يا يك شركت مخابراتی باشند كه شبكه های خصوصی را به يكديگر متصل می نمايند . همگرائی صوت و تصوير درون شبكه های داده نيز پيچيدگی بيشتری را به دنبال داشته است و اهميت اعتماد پذيری به شبكه را بيش از هر زمان ديگر مهم نموده است . وجود محيط های شبكه ای پيچيده بدين معنی است كه مسائل مربوط به ارتباطات و حفط حداقل كارآئی در ارتباطات بين شبكه ای بشدت رشد و در برخی موارد يافتن منبع بروز مشكل سخت و اغفال كننده است .