متأسفانه پوست به عنوان يك ماده اوليه ارزشمند مورد بي لطفي قرار گرفته است و قرنها توسط افراد خواص با ديدگاه سنتي و صرفاً براي منافع كوتاه مدت و بدون توجه به ارزش افزوده زيادي كه ميتواند ايجاد نمايد صادر گرديده است و به تبع آن صنعت چرم ايران نيز عليرغم امكانات بالقوه و بالفعل نتوانسته است جايگاه خود را تثبيت نمايد.ايران با پرورش 48 ميليون رأس گوسفند (84/3% گوسفند جهان) و 16 ميليون رأس بز (3% بز جهان) سهم كمياز صادرات را عهده دار ميباشد[1]. كشتار سالانه انواع دام سبك و سنگين در كشور ايران 30 ميليون رأس ميباشد كه بعبارتي روزانه 82000 رأس را شامل ميشود كه 70000 رأس آن سبك ميباشد و با احتساب روزهاي كار در سال، معدل روزانه 92000 جلد پوست سبك ميباشد[2]. همانطور كه گفته شد عمده صادرات ايران بصورت سالامبور و چرم نيمه تكميل شده ميباشد و اكثراً مرغوبترين پوستها به خارج صادر ميگردد. و توليد كننده چرم و البسه چرميداخلي مجبور است از پوست و چرم با كيفيت پايين تر استفاده نمايد.صادرات سالانه 19-20 ميليون جلد سالامبور، حدود يكصد ميليون دلار ارزآوري را در بر خواهد داشت و اگر تبديل به لباس و محصولات چرميشود تا يك ميلياد و چهارصد ميليون دلار ارزآوري دارد. تحقق چنين دستاوردي جز با اعمال مديريت صحيح و استفاده از تكنولوژي پيشرفته و در فضاي توليد مناسب ممكن نميباشد در حاليكه در صورت تغيير بينش و فعاليت علميميتوان محصولات متنوع و قابل رقابت در بازارهاي جهاني توليد نمود و از طريق توسعه اين صنعت علاوه بر ارزآوري فراوان، براي تعداد زيادي از افراد جامعه اشتغال نيز ايجاد نمود كه اين گام با سياست هاي نظام جمهوري اسلاميدر جهت توسعه صادرات غير نفتي و اولويت ايجاد اشتغال در جامعه جوان كشور ايران هم راستا بوده و ضرورت پرداختن به آن از اولويت هاي اقتصادي-بازرگاني كشور قلمداد ميگردد[3]. [3] هدايت-عبدالعزيز(مدير كل صنايع خراسان) «با حمايت جدي از صنعت پوست و چرم، آرزوي ديرينه صادرات بدون نفت را تحقق بخشيم». ماهنامه جاده ابريشم-سال اول-پيش شماره-اسفند 76- ص 67 و 68.
متأسفانه پوست به عنوان يك ماده اوليه ارزشمند مورد بي لطفي قرار گرفته است و قرنها توسط افراد خواص با ديدگاه سنتي و صرفاً براي منافع كوتاه مدت و بدون توجه به ارزش افزوده زيادي كه ميتواند ايجاد نمايد صادر گرديده است و به تبع آن صنعت چرم ايران نيز عليرغم امكانات بالقوه و بالفعل نتوانسته است جايگاه خود را تثبيت نمايد.ايران با پرورش 48 ميليون رأس گوسفند (84/3% گوسفند جهان) و 16 ميليون رأس بز (3% بز جهان) سهم كمياز صادرات را عهده دار ميباشد[1]. كشتار سالانه انواع دام سبك و سنگين در كشور ايران 30 ميليون رأس ميباشد كه بعبارتي روزانه 82000 رأس را شامل ميشود كه 70000 رأس آن سبك ميباشد و با احتساب روزهاي كار در سال، معدل روزانه 92000 جلد پوست سبك ميباشد[2]. همانطور كه گفته شد عمده صادرات ايران بصورت سالامبور و چرم نيمه تكميل شده ميباشد و اكثراً مرغوبترين پوستها به خارج صادر ميگردد. و توليد كننده چرم و البسه چرميداخلي مجبور است از پوست و چرم با كيفيت پايين تر استفاده نمايد.صادرات سالانه 19-20 ميليون جلد سالامبور، حدود يكصد ميليون دلار ارزآوري را در بر خواهد داشت و اگر تبديل به لباس و محصولات چرميشود تا يك ميلياد و چهارصد ميليون دلار ارزآوري دارد. تحقق چنين دستاوردي جز با اعمال مديريت صحيح و استفاده از تكنولوژي پيشرفته و در فضاي توليد مناسب ممكن نميباشد در حاليكه در صورت تغيير بينش و فعاليت علميميتوان محصولات متنوع و قابل رقابت در بازارهاي جهاني توليد نمود و از طريق توسعه اين صنعت علاوه بر ارزآوري فراوان، براي تعداد زيادي از افراد جامعه اشتغال نيز ايجاد نمود كه اين گام با سياست هاي نظام جمهوري اسلاميدر جهت توسعه صادرات غير نفتي و اولويت ايجاد اشتغال در جامعه جوان كشور ايران هم راستا بوده و ضرورت پرداختن به آن از اولويت هاي اقتصادي-بازرگاني كشور قلمداد ميگردد[3]. [3] هدايت-عبدالعزيز(مدير كل صنايع خراسان) «با حمايت جدي از صنعت پوست و چرم، آرزوي ديرينه صادرات بدون نفت را تحقق بخشيم». ماهنامه جاده ابريشم-سال اول-پيش شماره-اسفند 76- ص 67 و 68.