متاسفانه بخش عظیمی از ساختمانهای کشور بر اساس ضوابط فنی استوار نیستند. در حالی که استحکام و مقاوم سازی ساخت و سازها باید در برنامه ریزی و سیاست گذاریهای کلان مسئولان اجرایی از اولویتی ویژه برخوردار باشد. بعد از زلزله بم و فجایعی که برای مردم این منطقه پیش آمد، مجددا بحث مقاوم سازی سخن روز همه مسئولین و حتی مردم شده است. عده ای مقاوم سازی را به عنوان «ساختن مقاوم ساختمانهای نوساز» مطرح نموده اند و عده ای دیگر بحث «تعمیر، مرمت و مقاوم سازی ساختمانهای قدیمی» را مد نظر دارند. ولی نکته ی نگران کننده این است که متاسفانه حتی بعد از وقوع زلزله های اخیر، هنوز ساختمانهای خصوصی، عمومی، آموزشی و دولتی در حال احداث است که کلیه ضوابط محاسباتی برا ی مقاوم سازی در برابر زلزله به طور اصولی و صحیح اجرا نمی شود. به هرحال مسئله مقاوم سازی در هر دو زمینه یاد شده (چه ساختمانهای قدیم یا بافت های فرسوده و چه ساختمانهای جدید و نوساز) مطرح می باشد. از میان حوادث طبیعی، زلزله معمولا بیشترین صدمه را بر بناهای مصالح بنایی (آجری، سنگی و خشتی) وارد می سازد. این امر صرفا به دلیل شدت امواج ناشی از زلزله نیست، این مصالح، خود از مقاومت کششی اندکی برخوردار هستند و اصولا در طراحی و ساخت این بناها نیز، مقابله با نیروهای افقی مورد توجه قرار نگرفته است. در میان مصالح بنایی نیز، کشور ما را بیشتر بناهای آجری تشکیل می دهند. رویکرد این مقاله نیز ارائه راهکارهای اجرایی در خصوص ایمن سازی لرزه ای این دسته از ساختمانها خواهد بود.