عنوان: پرسشنامه جهت‌گیری زندگیشییر و کارور (1985) برای ارزیابی خوش‌بینی سرشتی، آزمون جهت‌گیری زندگی خود گزارشی خلاصه‌ای را تدوین کرده و بعدها آن را مورد تجدید نظر قرار دادند (شییر و همکاران، 1994). آزمون جهت‌گيری زندگی شامل ٨ ماده است. ۴ ماده آن بيانگر خلق خوش‌بينانه و ۴ ماده بيانگر خلق بدبينانه بوده و پاسخ‌دهندگان در يک مقياس چند درجه‌ای ميزان موافقت يا عدم موافقت خود را با هر يک از جملات اعلام می‌کردند. اين آزمون از لحاظ بيشتر ويژگی‌های روان‌سنجی مناسب بود و تنها انتقادی که به آن وارد شد اين بود که عبارات خوش‌بينانه و بدبينانه آزمون هميشه از همسانی درونی بالايی برخوردار نبودند(الیورز[1]، 1994، مارشال و لانگ، 1990). افزون بر اين بعضی از جملات اين آزمون نشان‌دهنده دقيق انتظارات فرد از آينده نبودند (برد[2]، 1998). بنابراين نسخه تجديد نظر شده آزمون جهت‌گيری زندگی[3]جانشین آزمون اصلی[4] شد(شییر و همکاران، 1998؛ به نقل از شجاعی برجوئی، 1392). نسخه تجديد نظر شده آزمون جهت‌گيری زندگی از آزمون اصلی خلاصه تر است