مقیاس دلبستگی بزرگسالان ابتدا در سال 1990 به وسیله کالینز و رید[1] تهیه شد و در سال 1996 مورد بازنگری قرار گرفت. مبنای نظری این آزمون نظریه دلبستگی است. مقیاس دلبستگی بزرگسالان که چگونگی ارزیابی فرد از مهارت‌های ارتباطی و سبک رابطه صمیمانه وی را مورد بررسی قرار می دهد. دارای 18 عبارت است که پاسخ‌دهندگان در یک مقیاس لیکرت 4 درجه‌ای میزان موافقت یا مخالفت خود را با هر یک از عبارات بیان می‌کنند. این پرسشنامه سه زیر مقیاس وابستگي، نزدیکی که میزان صمیمیت و نزدیکی عاطفی آزمودنی با دیگران را نشان می‌دهد و زیر مقیاس اضطراب که میزان نگرانی فرد از طرد شدن را مورد بررسی قرار می‌دهد.