مقدمه :تجارت به معنای لغوی «نقل اشیاء از محلی به محل دیگر است» و دراصطلاح به «داد وستدهایی که از طریق عقود بیع وغیره انجام شود اطلاق می گردد.»باتوجه به این تعریف ومعنای لغوی کلمة «تجارت» در واقع نوعی کارتولیدی محسوب می شود زیرا با انتقال ثروت ازنقطه ای به نقطه ای دیگر اغلب منفعت تازه ای ایجاد می شود واین خود نوعی تغییر شکل درماده محسوب می شود.از این جهت درمورد رابطه ی تولید وتجارت، وماهیّت این رابطه نظر اسلام را می توان درکارعمومی وکلی مکتب جستجو کرد.تجارت ورابطة آن با تولید نه تنها از لحاظ مکتبی وتئوریک قابل توجه است بلکه به خاطر نقش حساسی که در وضع سیاست عمومی وقانون گذاری درقلمرو آزادی نظر حقوقی دارد و دولت برحسب شرایط روزآن را تامین می کند، حائز اهمیت است.بدیهی است که اسلام ، فعالیت های بازرگانی را به شیوه ای که در رژیم سرمایه داری رایج است محکوم می کند زیرا عملیات مزبور با درک اسلام از مبادله که آن را جزئی از تولید می داند منافات دارد. لذا اسلام همواره شرایط تجارت بر اساس نظریه مخصوص به خود معین ومنظم کرده و نخواسته که از لحاظ حقوقی میان مقرارت آن که مثلاً درعقود بیع آمده با مقرارت تولید حد فا صلی بیندازد.1- اقتصاد ها(بررسی هایی دربارة مکتب اقتصادی اسلام): محمد باقر صدر – ترجمه عبدالعلی اسپهبری2- اینترنت3- مجلات رشد اقتصاد4- نشریات وروزنامة اطلاعات