به اعتقاد اكثر متفكران، فساد يك بيماري انكار ناپذير در همه‌ي حكومت هاست و مختص يك قاره، منطقه يا گروه قومي خاص نمي‌باشد. فساد در رژيم هاي سياسي دموكراتيك و ديكتاتوري، اقتصادهاي سوسياليستي، سرمايه داري و فئودال يافت مي‌شود و آغاز اقدامات فساد آميز مربوط به زمان حال نيست بلكه تاريخ آن به قدمت پيدايش مفهوم دولت است.در اين راستا كاركرد قانون هاي اجتماعي به ويژه قوانين اساسي همواره در اين جهت بوده است كه به سهيم شدن در قدرت سازمان دهد تا بر نحوه‌ي اجراي آن نظارت داشته باشد، بنابراين بنا به قولي: «دنياي كهن سياست، جهان پر ازدحامي است انباشته از ارباب رجوع، حاميان، حكومتيان، توطئه گران و مفتخورها.»امروزه كشورها را از اين حيث مي‌توان به بيمار، بيمار مزمن و بيمار وخيم دسته بندي نمود. اين وضعيت در كشورهاي جهان سوم چون‌كشور ما به حدي وخيم و مزمن گشته است كه بيمار را تا حد احتضار پيش برده اميد اندكي براي بهبود و نقاهت آن باقي گذارده است.فهرست مطالبo مقدمه................................... 1o تعاريف و مفاهيم......................... 4o تجربه‌ي كشورهاي جهان..................... 20o تمهيدات جلوگيري از پول شوئي و فساد مالي در ساير كشورها........................................... 29o لايحه مبارزه با پول شوئي در ايران........ 51o بررسي و نقد لايحه مبارزه و پول شوئي در ايران 56o الزامات بين المللي ايران براي وضع قانون مبارزه با پول شوئي....................................... 64o جدول رتبه بندي فساد مالي دركشورهاي جهان پيوست (1)o منابع................................... پيوست (2)