مقدمهترانسفورمر يك دستگاه تبديل انرژي الكترومغناطيسي است ، زيرا كه انرژي دريافت شده از مدار اوليه ، ابتدا به انرژي مغناطيسي تبديل شده و سپس اين انرژي دوباره به انرژي الكتريكي مفيد در مدارهاي ديگر تبديل مي گردد .در يك ترانس ، انتقال انرژي الكتريكي از يك مدار به مدارهاي ديگر بدون استفاده از قسمتهاي متحركه انجام مي پذيرد و بنابراين ، بالاترين بازدهي ممكنه را در بين ماشينهاي الكتريكي داشته و تقريباً به نگهداري بسيار جزئي نياز دارد .ترانسها وجود سيستمهاي داراي قدرت بالا را امكانپذير مي سازند . براي انتقال عاقلانه صدها مگاوات توان به فاصله هاي دور ، به ولتاژهاي بسيار بالا در پهنه KV200 تا KV1000 احتياج است ، اگر چه تا اين زمان ، ملاحظات عايقي ، ولتاژهاي توليد شده در مولدها را زير 33 كيلووات نگاه داشته است . با اين اندازه ولتاژ ، تلفات خط بسيار بالاست و استفاده از آن ولتاژهاي خيلي بالا نيز براي مصارف خانگي و صنعتي خطرناك خواهد بود . يكي از علتهاي اصلي استفاده از جريان متناوب براي انتقال انرژي برق ، وجود ترانسفورمر است . با اتصال يك ترانس افزاينده بين مولد و خطوط انتقال مي توان براي تواني معين ، جريان را كم نمود . و چون تلفات مسي خطوط انتقال با مجذور جريان خط متناسبند ، واضح است كه ولتاژهاي خيلي بالاي بدست آمده توسط ترانسفورمر ، باعث بالا رفتن بازدهي سيستم قدرت از طريق كاهش جريان خطوط انتقال مي گردد . 19صفحه