مقدمهدادمداري مهم ترين عامل اقتصاد بخش عظيمي از روستاهاي آذربايجان است. دامداران در پي دامهايشان براي يافتن چراگاه هاي مناسب تابستان ها به ييلاق (مناطق سردسيري و كوهپايه اي) و رسمتان ها به قشلاق (مناطق پست و گرم استان) كوچ مي نمايند. از رمان هاي بسيار دور تعدادي از دامداران كه توانسته اند مازاد خوراك دامهايشان را كه از دامنه هايشان سرسبز كوهستان هاي سهند وسبلان تهيه مي كردند، براي ماه هاي سرد زمستان ذخيره نمايند. يكجانشين شده اند. روي كوه ها و دامنه هاي اطراف آتشفشان سهند و سبلان را لايه ضخيمي از توف آتشفنشاني به شكل هرم (كله قندي) پوشانيده است. اين توده ها داراي انسجام كافي بوده و براي كندن و خالي كردن نيز مناسب مي باشد. دامداران از قديم الايام داخل اين توده ها را به عنوان طويله، اصطبل و انباري كنده و خالي كرده اند تا در زمستان ها بتوانند دامهايشان را از سرماي گزنده محفوظ دارند، همچنين اتاق هاي مسكوني خود و خانواده شان را نيز در جوار همان طويله ها و اصطبل ها كنده اند كه در زمستان ها با نفس دام هايشان گرم مي شود. خوراك و پوشام اين مردمان از دام ها تأمين مي شده و مازاد توليدشان براي تهيه ديگر مايحتاج زندگي، كه در منطقه قادر به تهيه آن نبوده اند، به شهرها صادر مي شده است. آنان براي تهيه و تأمين مسكن، نيازي به مصالح ساختماني نداشته زير با شناخت طبيعت آنچه را كه مي خواسته اند از آن گرفته اند.در اين وجيزه سعي شده چند نمونه از حمام هاي صخره اي، كه در نهايت سادگي و با كارايي كامل و با استفاده از امكانات طبيعي ساخته شده اند، معرفي گردد. در طرح اوليه اين حما ها براي بنيان حمام از كران هاي طبيعي، براي تأمين آب از چشمه و براي سوخت از بوته هاي خار و گون استفاده شده است. 41صفحه