مقدمه 74صفحهتا قبل از سال 1352 شمسي (1972) كمتر اقدامي در جهت ضرفه جويي در مصرف انرژي صورت گرفته است. با شروع رشد ناگهاني قيمت انرژي از سال 1352 و استمرار افزايش آن، توجه مجامع بين‌المللي جلب شيوه‌هاي مختلف صرفه‌جويي در مصرف انرژي شده است.اهميت مشكل محدوديت منابع انرژي در دسترس، كم و بيش براي كليه كشورها، اعم از صنعتي و توسعه يافته و يا در حال توسعه در جهان، مشترك است. در حالي كه كشورهاي توسعه يافته و صنعتي وابستگي شديدي به انرژيهاي فسيلي جهت گردش چرخهاي صنعتي صنايع خود و نيز تامين مصارف ديگر دارند، كشورهاي در حال توسعه نيز براي توسعه صنايع و تامين مصرف جوامع خود به انرژي بيشتري نياز دارند. در كشورهاي مختلف بسته به ميزان فعاليتهاي صنعتي بين 30 تا 35 درصد كل انرژي مصرفي در ارتباط با ساختمان استفاده مي‌شود. از اين ميزان حدود 50 الي 60 درصد آن صرف گرمايش و سرمايش ساختمان در فصول مختلف سال مي‌گردد. اين بدان معناست كه از كل انرژي مصري كشور بين 15 تا 20 درصد به مصرف گرمايش و سرمايش فضاي مسكوني داخل ساختمانها مي‌رسد. بنابراين، اقدامهايي كه در جهت ارتقاء كيفيت ساختمان از ديدگاه تبادلات حرارتي صورت پذيرد منتج به صرفه‌جويي قابل ملاحظه‌اي در مصرف كل انرژي مي‌شود.