طي چند دهه اخير ،مدارهاي الكترونيكي پيشرفت قابل ملاحظه‌اي داشته‌اند . با پيچيده‌تر شدن هرچه بيشتر اين مدارها ،نياز به يافتن روشهايي است كه سيستم‌ها را بتوان با مجتمع سازي و جزئيات بيشتر طراحي و پياده‌سازي نمود . قطعات قابل برنامه‌ريزي و FPGA ها ،آي‌سي‌هايي هستند كه به تبع اين پيشرفت‌ها به بازار عرضه شده‌اند . هزينه ساخت كم و جزئيات زياد اين آي‌سي‌ها نسبت به حجم آنها ،همچنين قابليت برنامه‌ريزي شدن اين قطعات بوسيله برنامه‌هاي نرم افزاري معمول و يا نرم‌افزارهاي طراحي شماتيك باعث افزايش كاربرد اين قطعات شده است . چنين پيش‌بيني مي شود كه با وجود اين پيشرفت ،اينده در تسخير اين قطعات قرار گيرد تا جائيكه بتوان وسيله آنها تمامي يك سيستم پيچيده را به سادگي طراحي و اجرا نمود .