بسیاری از اجزای ماشین¬ها، مکانیزم¬ها و سازه¬ها معمولاً در معرض بارگذاری خستگی می باشند. بیش از 150 سال است که واماندگی¬های مکانیکی در اثر خستگی یکی از زمینه¬های تحقیقاتی دانشمندان می¬باشد. تا به امروز معیارهای بسیار متنوعی در زمینه پیش بینی عمر خستگی معرفی شده است که به دو دسته کلی عمر ایمن (Safe-life) و تلورانس آسیب (Damage Tolerance) تقسیم می گردند. دسته اول اصطلاحاً دیدگاه سنتی (Conventional) بوده که خود به سه دسته تنش – پایه، کرنش – پایه و انرژی – پایه تقسیم می¬شود. دسته دوم نیز اصطلاحاً دیدگاه مکانیک شکست بوده که بر مبنای رشد ترک خستگی می¬باشد. تنوع دیدگاه-های موجود در زمینه پیش¬بینی عمر خستگی باعث سردرگمی طراحان و مهندسین در صنعت گشته است و همواره این سؤال مطرح می شود که «در طراحی یک قطعه مهندسی تحت شرایط معین، استفاده از کدام دیدگاه و کدام روش مناسب¬تر خواهد بود؟» تئوری رشد ترک می¬تواند پلی را شکل دهد که ارتباط میان دیدگاه عمر ایمن و دیدگاه مکانیک شکست باشد. ادغام کردن این دو دیدگاه، یک دیدگاه یکپارچه جهت پیش¬بینی عمر در صنایع فراهم خواهد آورد. لذا پیش بینی عمر بر مبنای مکانیک شکست (Fracture mechanics-based life prediction) یک روش پر کاربرد و سودمند در صنایع و بالخصوص صنایع هوا فضا بوده که موضوع تحقیقاتی بسیاری از سازمان¬های بین المللی مانند AGARD، ASTM، NASA، CAE از سال 1992 تا کنون بوده است.در این روش همواره فرض می-شود که یک ترک اولیه در قطعه وجود داشته باشد. طول این ترک اولیه از مفهوم EIFS (Equivalent Initial Flaw Size)تخمین زده می شود. در این مقاله به پیش بینی عمر بر مبنای مکانیک شکست در یک اتصال لبه¬ای پرچ شده به کمک مفهوم EIFS پرداخته شده است. در تخمین طول ترک اولیه به کمک مفهوم EIFS از روش برون یابی بازگشتی استفاده شده است. نتایج شبیه¬سازی نشان می¬دهند که در تخمین EIFS، به کمک رابطه پاریس چنانچه از ضریب شدت تنش سیکلی (ΔK) استفاده شود مقدار EIFS وابسته به دامنه بارگذاری می باشد. در این مقاله مقدار EIFS هم به کمک ضریب شدت تنش سیکلی (ΔK) و هم با استفاده از انتگرال j سیکلی (Δj) تخمین زده شده و نتایج حاصل با یکدیگر مقایسه شده¬اند.