اتصالات چسبي در بسياري از موارد ضعيف‌ترين قسمت سازه هستند و با استحكامي كمتر از قسمت‌هاي ديگر سازه ظرفيت تحمل بار سازه را كاهش مي‌دهند. لذا نياز به اتصالات چسبي مؤثرتر منجر به ساخت چسب‌هاي قوي‌تر و مقاوم‌تر به تغييرات دمايي شده است. در اين تحقيق سعي بر اين شده تا از جنبه ديگري، كه تا كنون كمتر مورد توجه قرار گرفته است، بر مشكل استحكام نسبي كمتر اتصالات غلبه كرد كه در واقع، بررسي نقش شكل سطح اتصال در استحكام اتصال چسبي مي‌باشد. براي بررسي اين امر شكلي از اتصال مورد مطالعه قرار گرفت كه در آن در طول اتصال چسبي دو فاق سينوسي در قطعات قرار دارد. در اين تحقيق با روش المان محدود و با استفاده از نرم‌افزار آباكوس اتصالاتي با طول فاق‌هاي متفاوت مدل شده و تحت كشش قرار گرفت و سپس نتايج حاصل از آن‌ها با نتايج حاصل از اتصال مدل‌شده مشابه ولي بدون فاق مقايسه شده و اختلاف آن‌ها بررسي شد