تحليل اگزرژي نشات گرفته از قانون دوم ترموديناميك مي باشد و جهت تحليل، طراحي و ارتقاء سيستم هاي انرژي و ديگر سيستم ها مورد استفاده قرار مي گيرد. دليل رويكرد افزايشي استفاده از اين نوع تحليل واقعيت بيشتر راندمان هاي محاسبه شده و بررسي دقيق تر و جزئي تر ناكارآمدي در يك فرآيند مي باشد. در اين پژوهش در ابتدا مدلسازي سيكل بخار نيروگاه شهيد رجايي به عنوان يك نيروگاه مناسب جهت انجام بازتواني به روش گرمايش آب تغذيه صورت گرفته و در مرحله بعد با درنظر گرفتن راندمان اگزرژي نيروگاه بازتواني شده به عنوان تابع هدف، بهينه سازي نيروگاه تغيير ساختار يافته صورت گرفته است. جهت دستيابي به اين مهم حساسيت تابع هدف در اثر تغييرات دبي زيركش توربين هاي بخار موجود مورد بررسي قرار گرفته و بهينه ترين مقدار دبي با روش الگوريتم ژنتيك مشخص گرديده و با محاسبه انهدام اگزرژي و راندمان اگزرژي تك تك اجزاي سيكل بازتواني، مقدار بازده اگزرژي كل سيستم بدست آمده است. اعمال محدوديت هاي بازتواني نشان مي دهد كه در اين روش بازتواني، اضافه نمودن يك توربين گاز 25 مگاواتي بازدهي حرارتي و اگزرژي نيروگاه را تا 5 درصد افزايش داده است، كه در نتيجه اعمال اين روش افزايش 7 درصدي در توان كل توليدي سيكل مشاهده مي شود