در اين مقاله تاثير برخي از متغيرهاي جوشكاري مقاومتي نقطهاي مانند زمان، شدت جريان و فشار الكترودها بر استحكام برشي(ماكزيمم نيرو) نقطه جوشها در فولاد St12 به ضخامت 0/9mm مورد بررسي قرار گرفته است. ظرفيت دستگاه جوش نقطهاي 120KVA و الكترودها از جنس مس- كرم با قطر تماس 5mm بودند. ورقها تحت شرايط مختلف جريان، زمان و فشار با استفاده از تكنيك طراحي آزمايشات جوشكاري شدند و سپس تحت آزمايش استاندارد كشش –برش قرار گرفتند تا تاثير متغيرهاي فوق بر استحكام برشي جوشها مشخص گردد. با استفاده از نتايج آزمايشات ، به روش رويه پاسخ و به كمك نرمافزار Minitab ، مدل رياضي درجه دومي جهت پيشبيني تاثير متغيرهاي مذكور بر استحكام برشي بدست آورده شد. پس از مدلسازي با استناد به تحليل واريانس (ANOVA) و سطح اطمينان 95 درصد، انطباق اين مدل با فرآيند واقعي بررسي گرديد و اعتبار مدل پيشنهادي به كمك آزمون فرضيات آماري صحه گذاري و تاييد شد. نتايج مدل سازي نشان داد كه افزايش جريان و زمان باعث افزايش و سپس كاهش استحكام برشي گرديد درحاليكه افزايش فشار الكترودها منجر به كاهش استحكام برشي شد.