استفاده از لوله هاي با مقطع غير گرد در سالهاي اخير در صنايع خودرو سازي رشد چشمگيري يافته است. اين لوله ها را ميتوان از طريق شكل دهي مجدد لوله هاي گرد توليد كرد. در حال حاضر تعيين پارامترها و متغيرهاي فرآيند از قبيل شعاع محيط قالب، نيروي شكل دهي و رانش و تعداد دروازه ها با تكيه بر دانش تجربي صورت ميگيرد كه مستلزم صرف زمان زياد و هزينه هاي مالي بسياري است. در اين فرآيند لوله با مقطع دايروي با عبور از داخل قالب مخروطي به مقطع مورد نظر و ابعاد دلخواه تبديل مي شود. پارامترهاي مختلفي بر عملكرد كشش لوله تاثير مي گذارند كه از آن جمله مي توان طول ناحيه تغيير شكل قالب (bearing length)، زاويه ي ورودي قالب، سرعت كشش و نوع مواد روانكار اشاره كرد. در اين مقاله اثر سرعت كشش در طول هاي ناحيه تغيير شكل بر توزيع ضخامت و دقت ابعادي لوله شكل داده شده به صورت تجربي مورد بررسي قرار گرفته است. به همين منظور از 3 قالب با طول ناحيه تغيير شكل 2 ، 5 و 8 ميليمتر و با سرعت هاي 4 ، 5/5 و 7/5 متر بر دقيقه استفاده شده است. در پايان مشخص گرديد كه هر چقدر سرعت كشش متناسب با افزايش طول قالب بيشتر باشد توزيع ضخامت قسمت هايي كه تغيير شكل لوله زياد است كاهش و قسمتهاي ديگر افزايش مي يابد و هم چنين با افزايش سرعت كشش متناسب با افزايش طول بيرينگ دقت ابعادي رو به كاهش مي باشد.