مقدمهدرونگرایی یا محرمیت ، موضوعی است که به جرات میتوان گفت تمامی معماران یا دانشجویان معماری با این موضوع حساس و مهم آشنا هستند. از آنجایی که فرهنگ ما ایرانیان به دو بخش ایران قبل از اسلام (ایران باستان) و فرهنگ اسلامی تقسیم میشود لذا جایگاه موضوع مورد تحقیق در هردو برهه زمانی تشریح خواهد شد.عده ای می خواهند درونگرایی را درقالب روحیات متعصبانه ناسیونالیستی خود امری صرفاً ایرانی بدانند و عده ای نیز آنرا در پکیجی کاملاً مذهبی ارائه داده وآنرا ارمغان اسلام می نامند. ولی در نگاهی رئالیستی و واقع بینانه، اصل واقعیت هویدا می شود. درست است که تاریخ پیدایش و ظهور این موضوع مهم به دوران قبل از اسلام باز میگردد بطوریکه نتیجه این نوع تفکر را به سهولت می توان در کاخ های هخامنشی (پارتی) شهود کرد ولی ورود اسلام عزیز بود که آنرا به اوج کمال رسانده و غنا بخشید. به نحوی که اثرات به جامانده از مقاطع تاریخ مختلف، خود گواهی متقن بر مطلب فوق است. ردّپای این اصل اصیل و سیر تطوّر محرمیّت را که پله پله رشد کرده است را میتوان در سبکهای مختلف معماری ایران وسایر ملل مسلمان نظاره کرد.