شكل دهي الكترومغناطيس يكي از روش هاي شكل دهي پرسرعت است كه در آن از نيروي الكترومغناطيسي لورنتس استفاده مي شود. اتصال قطعات با اين فرايند يك روش نوين براي مونتاژ قطعات مي باشد. در اين تحقيق، اثر پارامتر هاي مهم، مانند ولتاژ تخليه، شعاع و عرض شيارهاي مستطيلي در اتصالات اجسام تغيير شكل يافته توسط تكنيك المان محدود و طراحي آزمايش، بررسي شده است. پس از معرفي معادلات حاكمه الكترومغناطيسي، خروجي اين معادلات به شكل فشار توسط تكنيك المان محدود بر روي قطعه كار اعمال شده است. در اين تحليل، قطعه كار به-صورت تقارن محوري مدل شده و به دليل نرخ كرنش بالا از مدل كرنش سختي جانسون-كوك براي توصيف رفتار پلاستيك ماده استفاده شده است. سرانجام، نتايج به دست آمده با نتايج تجربي موجود در مراجع معتبر ديگر مقايسه گرديد و تطابق خوبي حاصل شد. اين نتايج نشان مي-دهند كه با افزايش ولتاژ تخليه، عمق فرو رفتگي افزايش يافته و افزايش عرض و شعاع شيار منجر به افزايش جابجايي شعاعي مي گردد، اما با افزايش عرض شيار، اثر شعاع شيار كمتر مي شود. همچنين با افزايش عرض شيار، نازك شدگي كاهش مي يابد كه دليل اصلي آن تمايل بيشتر ورق به خم شدن مي باشد