يكي از بحث هاي اساسي در ايجاد و گسترش شبكه هاي مترو موضوع تهويه مطبوع تونل‌ها و ايستگاه هاي مترو است. عموماً فن‌ها با عبور جريان هوا از ميان كانال هاي حفر شده، وظيفه اصلي در تهويه مطبوع تونل ها را بر عهده دارند. عبور هوا از ميان اين كانال ها غالباً با ايجاد صدا همراه است كه در صورت عدم كنترل آن آلودگي صوتي به يك مشكل اساسي در ايستگاه هاي مترو تبديل مي شود. هرچند تحقيقات در زمينه كنترل آلودگي و كاهش سروصدا در شبكه هاي مترو با شتاب زيادي در حال انجام است، ولي بدليل رشد روز افزون در حوزه توليد مواد جاذب صوتي و ابداع روش هاي تركيبي، بنظر مي رسد همواره لزوم تحقيقات جديد در اين زمينه وجود دارد. از اينرو تلاش براي بومي سازي دانش صداگيرها بعنوان هدف اصلي در اين پژوهش مورد نظر قرار گرفته است. در پژوهش پيش رو ضمن آشنايي با موضوع آلودگي صوتي، نحوه عملكرد تجربي يك صداگير تيغه اي در كانال تهويه هوا به كمك دستگاه هاي صوت سنج، سرعت سنج و فشار سنج اندازه گيري شده است تا بتوان پارامترهاي ورودي به نرم افزار را مشخص نمود. همچنين به كمك شبيه سازي با نرم افزار فلوئنت مدل تيغه اي و سه نوع مدل چيدمان ديگر صداگيرها در مقابل فن تهويه هوا به همراه حجم مواد مصرفي در هريك از طرح ها مورد بررسي و مقايسه قرار مي گيرد. تا بتوان براي كاهش آلودگي صوتي و كاهش مواد مصرفي در يك كانال تهويه از يك طراحي بهينه و جديد استفاده كرد.