تجربه از دست دادن يك عضو بسيار درنا‌ك و تلخ مي‌باشد. درك كامل اين حس تنها زماني ميسر خواهد شد كه فرد يك عضو خود را از دست بدهد. به دليل بالا رفتن اميد به زندگي و همچنين پايين رفتن سن افراد پذيرنده اين گونه پروتزها، عمر قابل انتظار اين‌گونه پروتزها مي‌بايستي افزايش يابد. از اين رو براي بهبود كيفيت آن‌ها تحقيقات بسياري در حال انجام مي‌باشد. در اين تحقيق يك نمونه واقعي از پروتز جايگزين زانو (TKR)، قبل از جراحي مورد بررسي قرار گرفته است. پروتز مورد نظر به دليل پيچيدگي هندسي، توسط دستگاه اندازه‌گيري مختصات كه نمونه‌اي از اسكنرهاي سه بعدي تماسي هستند، با ايجاد ابر نقطه‌اي با دقت بالا مدل‌سازي شده است. مدل مورد نظر به روش المان محدود و با نرم‌افزار انسيس ورك‌بنچ شبيه‌سازي و مورد تحليل استاتيكي غير خطي قرار گرفته است. در اين شبيه‌سازي، عملكرد مكانيكي پروتز در موقعيت‌هاي گوناگون بارگذاري و در بحراني‌ترين حالت از موقعيت‌هاي مختلف پياده روي، بالا رفتن از پله، بلند شدن از صندلي، دو زانو ايستاده و چمباتمه زدن، مورد بررسي قرار گرفته است