در تمام روشهاي كشش عميق مرسوم، شكست در ناحيه پانچ عامل محدود كننده است و در يك مرحله كشش، نسبت كشش حدي به ندرت از 2.2 تجاوز مي كند. بنابراين اگر ما نياز به كشش بيشتري داشته باشيم مجبوريم كه در چند مرحله كشش و يا از فرايند اتوكاري استفاده كنيم و لذا براي هر مرحله كشش يك سنبه و يك قالب نيازمنديم و خود به خود منجر به افزايش هزينه ساخت و افزايش زمان توليد مي شود. لذا در اين تحقيق سعي شده است از روش ورق گير هاي چند تكه به منظور افزايش نسبت كشش حدي به كمك روش تغيير در چگونگي اصطكاك، استفاده شود و نهايتاً روش پيشنهادي نسبت كشش حدي را به 3.8رسانده است