مقدمه:با نگرش عميق به تحولات 50 ساله اخير چنين نتيجه‌گيري مي‌شود كه به مسأله اكولوژي يعني رابطه موجودات زنده با محيط توجه نشده و بشر به دخل و تصرفهاي بي‌رويه و بيش از حد طبيعي آنرا از حالت اعتدال خارج كرده و بصورت مخاطره‌انگيزي درآورده است.روند تخريب و بهم خوردن تعادل اكولوژي در حالي ادامه دارد كه جمعيت جهان رو به افزايش است و اگر چاره‌اي براي افزايش توليدات كشاورزي و حفظ محيط زيست نشود بروز قطعي از واقعيت درونيست، بشر تاكنون تدابير گوناگوني اتخاذ كرده است و بوسيله بكار بردن تكنولوژي استفاده از ژنتيك، دادن كودهاي شيميايي فراوان، بصورت سموم گياهي و... توانسته است بخشي از نياز موادغذايي را بصورت منطقه‌اي برآورد كند. بنابراين بايد بفكر تأمين مواد غذايي بدون آلوده كردن محيط زيست طبيعي بود.براي نيل به اين هدف با الهام گرفتن از طبيعت كه خود بهترين راهنماست و همچنين بكار بردن تجربيات پيشينيان و با حداكثر استفاده محيطي از قبيل نور، آب و مواد غذايي روشي اتخاذ كرد كه بتوان ميزان توليدات كشاورزي را افزايش داد يكي از راههايي كه ما را به اين هدف نزديك مي‌سازد كشت گياهان بصورت مخلوط است. تاريخچه كشت مخلوط:اگرچه تاريخ روني براي زراعت چندكشتي و مخلوط وجود ندارد ولي با توجه به شواهدي كه اشاره شد رويش گياهان بصورت توأم سابقه طولاني داشته و احتمالاً تاريخ آن به نخستين دوره‌هائيكه بشر با كشاورزي آشنا گرديده برمي‌گردد.كشت گياهان زراعي به صورت توأم از مناطق استوائي شروع شده ناحيه آمازون و حوضه رودخانه‌هاي زهكشي منطقه orinoco بعنوان يك مركز زراعت چندكشتي مركب از گياهان غده‌اي و دانه‌اي شناسايي شده است.همزمان با مهاجرت بشر به نواحي مختلف و ايجاد مستعمرات كشورهاي اروپايي در قرون 16 و 17 اين نوع زراعت توسعه يافت ذرت از گياهاني است كه تاريخچه كشت آن بصورت مخلوط نسبت به گياهان ديگر نسبتاً جديد است. در دوران استعمار گياهاني شامل موز، نيشكر بصورت مخلوط در مزارع كشت مي‌شوند.تركيب گياهان در مخلوط بستگي به شرايط محيطي و نوع گياه دارد، در آمريكاي مركزي مخلوط ذرت و لوبيا و كدو يك الگوي كشت است. كه از ساليان دراز رواج داشته است.
مقدمه:با نگرش عميق به تحولات 50 ساله اخير چنين نتيجه‌گيري مي‌شود كه به مسأله اكولوژي يعني رابطه موجودات زنده با محيط توجه نشده و بشر به دخل و تصرفهاي بي‌رويه و بيش از حد طبيعي آنرا از حالت اعتدال خارج كرده و بصورت مخاطره‌انگيزي درآورده است.روند تخريب و بهم خوردن تعادل اكولوژي در حالي ادامه دارد كه جمعيت جهان رو به افزايش است و اگر چاره‌اي براي افزايش توليدات كشاورزي و حفظ محيط زيست نشود بروز قطعي از واقعيت درونيست، بشر تاكنون تدابير گوناگوني اتخاذ كرده است و بوسيله بكار بردن تكنولوژي استفاده از ژنتيك، دادن كودهاي شيميايي فراوان، بصورت سموم گياهي و... توانسته است بخشي از نياز موادغذايي را بصورت منطقه‌اي برآورد كند. بنابراين بايد بفكر تأمين مواد غذايي بدون آلوده كردن محيط زيست طبيعي بود.براي نيل به اين هدف با الهام گرفتن از طبيعت كه خود بهترين راهنماست و همچنين بكار بردن تجربيات پيشينيان و با حداكثر استفاده محيطي از قبيل نور، آب و مواد غذايي روشي اتخاذ كرد كه بتوان ميزان توليدات كشاورزي را افزايش داد يكي از راههايي كه ما را به اين هدف نزديك مي‌سازد كشت گياهان بصورت مخلوط است. تاريخچه كشت مخلوط:اگرچه تاريخ روني براي زراعت چندكشتي و مخلوط وجود ندارد ولي با توجه به شواهدي كه اشاره شد رويش گياهان بصورت توأم سابقه طولاني داشته و احتمالاً تاريخ آن به نخستين دوره‌هائيكه بشر با كشاورزي آشنا گرديده برمي‌گردد.كشت گياهان زراعي به صورت توأم از مناطق استوائي شروع شده ناحيه آمازون و حوضه رودخانه‌هاي زهكشي منطقه orinoco بعنوان يك مركز زراعت چندكشتي مركب از گياهان غده‌اي و دانه‌اي شناسايي شده است.همزمان با مهاجرت بشر به نواحي مختلف و ايجاد مستعمرات كشورهاي اروپايي در قرون 16 و 17 اين نوع زراعت توسعه يافت ذرت از گياهاني است كه تاريخچه كشت آن بصورت مخلوط نسبت به گياهان ديگر نسبتاً جديد است. در دوران استعمار گياهاني شامل موز، نيشكر بصورت مخلوط در مزارع كشت مي‌شوند.تركيب گياهان در مخلوط بستگي به شرايط محيطي و نوع گياه دارد، در آمريكاي مركزي مخلوط ذرت و لوبيا و كدو يك الگوي كشت است. كه از ساليان دراز رواج داشته است.