مسئله ی دیسپرس کردن مواد رنگزای دیسپرس جهت حصول نتیجه ی مطلوب از رنگرزی حائز اهمیت است معمولاً عمل دیسپرس کردن بدین صورت انجام می گیرد به اندازه 10 الی 20برابر مقدار ماده رنگرزی مصرفی آب اضافه می شود. بهتر است آبی که به ماده رنگرزی اضافه می شود، درجه حرارتی بیش از50 الی 60 سانتی گراد نداشته باشد. ضمناً از جوشاندن مخلوط ماده رنگرزی و آب باید خوداری شود. زیرا عمل جوشاندن سبب تجمع مولکولی مولکول ماده ی رنگ رزی می شود. مولکول های ماده رنگرزی موقعی که در اثر جوشاندن به صورت مجتمع درآمدند، تبدیل آن به صورت معلق به آسانی امکان پذیر نیست مگر توسط سایش بطور کلی افزایش دیسپرس کننده به ماده رنگزا ضرورتی ندارد، زیرا مواد رنگرزی دیسپرسی که در بازار موجودند محتوی مواد دیسپرس کننده هستند که به عنوان مواد افزودنی(addative) توسط سازندگان به مواد رنگرزی اضافه شده است،(خواه ماده رنگرزی به صورت پودر با شده خواه به صورت خمیر).افزایش اسید استیک به حمام رنگرزی جهت تأمین PH مناسب(6-5/5=PH) لازم و ضروری می باشد.... در PH(8 تا12) کاهش تثبیت ماده رنگرزی وجود دارد. واین امر در مورد رنگزاهای دیسپرس دارای بنیانهای آنتراکسیونی صادق است.ضمناً با توجه به مکانیزم رنگرزی مواد دیسپرس، حضور یون هیدروکسید در حمام رنگرزی سبب کاهش راندمان رنگی می گردد به همین جهت برای جلوگیری از هر گونه اشکالی در عمل رنگرزی، استفاده از یک(ماده با فری) در حمام رنگ ضروری است.به عنوان بافر افزایش اسید استیک و حتی در برخی موارد مونوسدیم فسفات پیشنهاد می گردد.البته لازم به توضیح است که افزایش بیش از حد بافره اثر لکه گذاری مواد رنگرزی دیسپرس را روی قسمت سلولزی کالا افزایش می دهد.[1]این رنگها(دیسپرس) پس از معرفی الیاف سلولز استات در سال 1920 وارد بازار گردید. زیرا رنگهای اولیه که برای الیاف طبیعی بکار برده می شوند برای رنگرزی الیاف استاستای سلولز مفید واقع نشوند. رنگهای آینونی قابل حل در آب نفوذ حین کمی برای الیاف جدید داشتند. البته رنگهای کایتونی و خمی می توانستند مورد استفاده قرار بگیرند.[1]- رنگرزی الیاف مصنوعی و استات سلولز- علی رضا خسروی و قرنجیک- انتشارات دانشگاه صنعتی امیر کبیر- ص 117
مسئله ی دیسپرس کردن مواد رنگزای دیسپرس جهت حصول نتیجه ی مطلوب از رنگرزی حائز اهمیت است معمولاً عمل دیسپرس کردن بدین صورت انجام می گیرد به اندازه 10 الی 20برابر مقدار ماده رنگرزی مصرفی آب اضافه می شود. بهتر است آبی که به ماده رنگرزی اضافه می شود، درجه حرارتی بیش از50 الی 60 سانتی گراد نداشته باشد. ضمناً از جوشاندن مخلوط ماده رنگرزی و آب باید خوداری شود. زیرا عمل جوشاندن سبب تجمع مولکولی مولکول ماده ی رنگ رزی می شود. مولکول های ماده رنگرزی موقعی که در اثر جوشاندن به صورت مجتمع درآمدند، تبدیل آن به صورت معلق به آسانی امکان پذیر نیست مگر توسط سایش بطور کلی افزایش دیسپرس کننده به ماده رنگزا ضرورتی ندارد، زیرا مواد رنگرزی دیسپرسی که در بازار موجودند محتوی مواد دیسپرس کننده هستند که به عنوان مواد افزودنی(addative) توسط سازندگان به مواد رنگرزی اضافه شده است،(خواه ماده رنگرزی به صورت پودر با شده خواه به صورت خمیر).افزایش اسید استیک به حمام رنگرزی جهت تأمین PH مناسب(6-5/5=PH) لازم و ضروری می باشد.... در PH(8 تا12) کاهش تثبیت ماده رنگرزی وجود دارد. واین امر در مورد رنگزاهای دیسپرس دارای بنیانهای آنتراکسیونی صادق است.ضمناً با توجه به مکانیزم رنگرزی مواد دیسپرس، حضور یون هیدروکسید در حمام رنگرزی سبب کاهش راندمان رنگی می گردد به همین جهت برای جلوگیری از هر گونه اشکالی در عمل رنگرزی، استفاده از یک(ماده با فری) در حمام رنگ ضروری است.به عنوان بافر افزایش اسید استیک و حتی در برخی موارد مونوسدیم فسفات پیشنهاد می گردد.البته لازم به توضیح است که افزایش بیش از حد بافره اثر لکه گذاری مواد رنگرزی دیسپرس را روی قسمت سلولزی کالا افزایش می دهد.[1]این رنگها(دیسپرس) پس از معرفی الیاف سلولز استات در سال 1920 وارد بازار گردید. زیرا رنگهای اولیه که برای الیاف طبیعی بکار برده می شوند برای رنگرزی الیاف استاستای سلولز مفید واقع نشوند. رنگهای آینونی قابل حل در آب نفوذ حین کمی برای الیاف جدید داشتند. البته رنگهای کایتونی و خمی می توانستند مورد استفاده قرار بگیرند.[1]- رنگرزی الیاف مصنوعی و استات سلولز- علی رضا خسروی و قرنجیک- انتشارات دانشگاه صنعتی امیر کبیر- ص 117