امروزه هواپيما به يكي از عناصر اصلي صنعت هوانوردي مبدل گشته است. پرواز در موقعيت هاي مختلف و شرايط دشوار ، بدون آنكه جان انساني را به خطر انداخته باشد، از اهميت به سزايي برخوردار است. نتايج نشان مي دهد كه با افزايش ارتفاع و مداومت پرواز مقدار آب موجود در اتمسفر برروي سطح ايرفويل افزايش مي يابد. در اين مقاله تاثير كاهش دما و به تبع آن ايجاد يخ برروي ايرفويل و عملكرد آيروديناميكي بالواره توسط يك روند عددي با نرم افزار Fluent 6.3.26 بررسي شده است. قسمتي از نتايج شبيه سازي شده برروي ايرفويلNACA0012 با نتايج تجربي مقايسه گرديده و اعتبار شبيه سازي را تاييد مي نمايد. جريان سيال لزج و غير قابل تراكم فرض شده است و با استفاده از مدل Turbulent، الگوريتم فشار مبنا و يك شبكه هيبريد شبيه سازي شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه بد ترين محل براي يخ زدگي روي ايرفويل فوق در نقطه x/c=0.23 برروي سطح بالايي مي باشد. در اين محل ضريب ليفت حدودا 77.3% نسبت به حالت بدون يخ كاهش پيدا مي كند. افزايش زاويه حمله(