چکیده آموزش با پا گذاشتن انسان به این کره خاکی آغاز شد، زمانی که قابیل از پرندگان یاد گرفت که چگونه با مسأله ای که برای او پیش آمد برخورد نماید. در روزگار باستان بشر اولیه با تقلیداز الگوها توانست مشکلات آموزشی خود را به نوعی حل کند. اما با تکامل بشر آموزش نیز از لحاظ کیفیت و کمیت رشد کرد و انسان توانست در تمام دوران تاریخ با آموزش، یافته های خود را در زمینه های مختلف از نسلی به نسل دیگر منتقل کند. و میراث فرهنگی عظیمی از خود به یادگار بگذارد به طوری که امروزه سرعت پیشرفت علم و تکنولوژی زمان و مکان را در نوردیده و آموزش برای همه و در هر لحظه تحقق یافته است. کلیدواژه آموزش ، مطالعات اجتماعی ، دانش آموز مقدمه امروزه بحث آموزش و پرورش حالت تخصصی به خود گرفته و با توجه به پیشرفت های روز افزون بشر در همه زمینه ها، از نظام تربیتی انتظار می رود که فراگیران را طوری تربیت نماید که بتوانند در آینده با لحظه به لحظه ی پیشرفت علمی _ تکنولوژیکی همراه باشند[1]. در جامعه امروز با تشکیل نظام های نوین آموزش و پرورش، امر آموزش و یادگیری رسمیت یافته و هدف ها و برنامه های آگاهانه تری پیدا کرده است، بطوری که همه کشورها برای رسیدن به هدف های ایده آل اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خود از آموزش و پرورش به عنوان وسیله و مکانیسم اصلی استفاده می کنند. تاریخچه مطالعات نشان می دهد روشهای تدریس چه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و چه در ایجاد انگیزه و رضایت خاطر ، پرورش شخصیت ، رشد خلاقیت آنان موثر است، وظیفه معلمان در فرآیند تدریس تنها انتقال واقعیت های علمی به دانش آموزان نیست بلکه باید موقعیت و شرایط مطلوب یادگیری را فراهم نمایند و چگونه اندیشیدن و چگونه آموختن را به دانش آموزان بیاموزند. یعنی کار معلم نه تنها انتقال دانش، بلکه پرورش توان تفکر منطقی و پرورش شخصیت سالم است و معلمان موفق برای دانش آموزان خود تنها عرضه کننده مطالب تخصصی نمی باشند، بلکه دانش آموزان خود مطالب شناختی و اجتماعی و نحوه استفاده موثر از آنها را می آموزند، در آموزش و پرورش نقش نیروی انسانی به خصوص معلم، از مهمترین عوامل موثر در رشد و توسعه کیفی و محتوایی تربیت به شمار می آید[2]. در يك تدريس موفق و اثر بخش علاوه بر شخصيت و مقام و منزلت معنوي و اعتبار معلم در نزد دانش آموزان، شناخت انواع روش هاي تدريس و توانايي بكار گيري آنها در كلاس درس از اهميت قابل توجهي برخوردار است. چرا كه اگر روش هاي تدريس به كار گرفته شده نا مناسب باشد و با محتواي تدریس همخواني نداشته باشد و يا اينكه معلمان به روش هاي تدريس مورد استفاده ی تسلط نداشته باشند ، در اين صورت معلوم نخواهد بود كه بر سر اهداف آموزشي كه همه تلاش ها و امكانات درخدمت تحقق آنها هستند در مدارس و كلاس هاي درس چه خواهد آمد؟ تدريس مي تواند زيبا ، دلچسب ، برانگيزاننده ، اميد بخش ، اثر بخش و پويا باشد در صورتی كه معلمان در بكارگيري روش هاي تدريس مهارت داشته باشند. تسلط بر روش هاي تدريس، از آنجا در امر آموزش اهميت دارد كه گروهي از صاحب نظران و علماي تربيت ، تسلط به روش هاي تدريس را مهمتر از دانش و اطلاعات علمي معلم ارزيابي مي نمايند . به طور كلي تجربه نشان داده است معلماني كه به روش هاي تدريس مسلط بوده اند از ديگر همكاران خود كه تنها به اطلاعات علمي تكيه داشته اند، موفق تر بوده اند[3] . بكارگیری روشهای فعال تدریس باعث می‌شود تا یادگیری تا عمق جان دانش‌آموزان رسوخ كند و نه تنها یافته‌ها و كشفیات خود را به سادگی فراموش نكنند، بلكه در طول زندگی آن را به صورت كاربردی به كار ببرند . بیان مسأله: اساسی ترین مسأله ای که در حال حاضر جهان آموزش با آن رو به روست، بحث روش های فعال در هزاره ی جدید و متناسب سازی آموزش با زندگی نوین یکی از چالش های نظام آموزش در سراسر جهان است. روش های فعال تدریس به روش هایی اشاره دارد که بتواند فعالیت های دانش آموزان را تقویت و یادگیری را به یک جریان دو سویه تبدیل نماید.[4] روش های فعال تدریس جزو مهارت های حرفه ای معلمان محسوب می شود و هنر معلم در کیفیت انتخاب و اجرای آنهاست. از آنجا که اطلاعات و توانایی های افراد متفاوت است، نحوه ی یادگیری و چگونگی آموزش آن ها نیز متفاوت است به این سبب، معلمان باید به روش های گوناگون تدریس مجهز باشند تا بتوانند فعالیت های دانش آموزان را تقویت و یادگیری را به یک جریان دو سویه تبدیل کنند، از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. حاصل روش های فعال تدریس، یادگیری اثر بخش و اکتشافی است که دانش آموزان با راهنمایی معلم به آن دست می یابند. معلم باید از ویژگیهای شخصیتی مطلوبی برخوردار باشد، زیرا شخصیت وی و علاقه و ایمانش، از عوامل بسیار مهم و مؤثر در فرایند آموزش است. معلم خوب در درجه ی اول باید انسان خوبی باشد. مگر نه اینکه وظیفه ی او همچون وظیفه ی انبیاست و مگر نه اینکه به بسیاری از بزرگان و مصلحان اجتماعی، صفت معلمان و مربیان بزرگ داده اند؟ اگر انسان بودن و انساندوستی در مرکز فعالیت های ما معلمان قرار نگیرد، هرگز در کار خود موفق نخواهیم بود.[5]