مقدمه هواي فشرده يكي از انواع انرژيهايي است كه بشر مدتها قبل با آن آشنا بوده و به منظور عمليات جسماني خود از آن استفاده مي نموده است . اولين شخص كه بتوان از او بعنوان كاربر هواي فشرده نام برد كتزي بيوس يوناني است كه حدود 2000 سال قبل اولين كانن ـ هواي فشرده را درست نمود . اصطلاح “ پنيوما” از كلمه يوناني قديم مشتق شده و بعنوان “ تنفس ” باد و در فلسفه بعنوان روح آمده است و كلمة “ پنيومانيك ” به علمي كه در مورد حركات و وقايع هوا اطلاق مي گردد . اولين استفاده از“ هواي فشرده ترمز ” در راه آهن و قطارها مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن با پيشرفت صنعت جهت اتوماسيون يكي از شاخه هاي مهم پيشرفت گرديده است . آنچه مي تواند معرف هواي فشرده باشد : ارزاني ، به سهولت در دسترس ، احتياج به انباره جهت ذخيره سازي ندارد ، پاك و تميز است ، اثرات شيميائي خيلي كم ، در محيطهاي بسيار گرم و سرد تغييري در آن احساس نمي شود ، قابل انفجار نيست ، ساختمان قطعات پنيوماتيك بسيار سهل و آسان است ، مورد اطمينان است ، داراي سرعت عملكرد نسبتاً بالايي است ، قابل تنظيم از جهت مقدار سرعت و نيرو ، هزينه آن در حدودهاي معيني F= 30 Kn . P = 700 psi) كورس كاري بالا) بسيار اقتصادي است مخارج تعمير و نگهداري كم اجزاء پنيوماتيك ، تراكم ( امكان ايجاد سرعت يكنواخت و ثابت در سيلندر مشكل است ) .