چكيده عمليات تزريق، عبارتست از اقداماتي كه طي آن سيالي سخت شونده تحت عنوان دوغاب با عبور از مسيري خاص كه توسط عمليات حفاري احداث گرديده است، وارد محيط زمين شده و تحت فشاري معين، درون ناپيوستگي هاي آن قرار مي گيرد. در صورتي كه حين فرايند تزريق، تقابل چنداني بين دوغاب و محيط ميزبان صورت نگيرد، به گونه اي كه دوغاب فضاهاي خالي را پركرده و هيچگونه جابجايي يا تغيير شكلي را در پيكره محيط ايجاد نكند، عمليات تحت نام تزريق پركنندگي معرفي مي گردد. اين نوع تزريق را عموما بمنظور رفع مشكلات ژئومكانيكي و پايدارسازي خاك هاي غيرچسبنده كه عموما درشت دانه اند، بكار گرفته مي شوند. به علت نفوذپذيري بالا، ورود دوغاب به اين قبيل خاكها براحتي صورت مي پذيرد. در ادامه، دوغاب سخت شده در فضاهاي خالي، موجب ايجاد اتصالات مكانيكي مناسبي در محيط خاك مي شود كه پيوستگي آن را افزايش خواهد داد. بنابراين، عمليات تزريق پركنندگي به عنوان يكي از روش هاي اصلي بهبود خواص مكانيكي در خاكهاي غير چسبنده است. در اين مقاله، ضمن بررسي كيفي اين عمليات از نظر پارامترهاي اصلي آن، يعني موقعيت و ابعاد منطقه تزريق، ملاحظات اجرايي، آرايش گمانه ها، فشار تزريق و مواد مورد استفاده، به عنوان مطالعه موردي، پروژه بهسازي پي ايستگاه راه آهن كلگن آلمان و تزريق در آبرفت هاي پي سدالاعلي مصر، مورد بحث و بررسي قرار گرفته اند. كلمات كليدي تزريق پركنندگي، بهسازي پي، پايدارسازي خاكهاي غير چسبنده 1-مقدمه تزريق در خاك، از جمله مباحث مهم در بهسازي پي هاي خاكي و كم عمق است. بعضي از خاكها به علت نسبت تخلخل زياد و عدم پيوستگي دانه ها در برابر بارهاي وارده بسيار تغيير شكل پذير هستند. به منظور استحكام اين نوع خاكها روش هاي بسيار متعدد و پيشرفته اي وجود دارد. روش هاي لرزشي تحكيم خاك، تراكم ديناميكي، زهكشي و.. از جمله روش هاي بهبود شرايط ژئوتكنيكي خاك است. تزريق دوغاب نيز مي تواند به عنوان يك روش بهسازي بكار گرفته شود كه بسته به شرايط، داراي تكنولوژي اجرايي مختلفي نيز مي باشد. البته شرايط خاص خاك، بويژه چسبندگي ذرات، وجود رس، نفوذپذيري كم در خاك هاي ريزدانه و.. باعث مي گ تا عمليات تزريق در خاك، بسادگي تزريق در سنگ نباشد. همين امر باعث بوجود آمدن تكنيك هاي متنوع تزريق در خاك مي شود كه بعضا آنان را از هدف اصلي تزريق، يعني جانشيني دوغاب به جاي سيال موجود در ناپيوستگي ها جدا ميسازد. در برخي از روش ها، دوغاب به جاي نفوذ در محيط، به عنوان ابزاري جهت فشرده سازي، تحكيم و يا برداشت خاك بكار مي رود. تزريق پركنندگي را مي توان نزديك ترين روش بهسازي ي به تزريق تحكيمي در سنگ دانست. در اين فرايند، دوغاب با نفوذ به محيطهاي ناپيوسته و پركردن فضاي متخلخل، باعث افزايش مقاومت محيط مي گردد. اين عمل مي تواند در خاكهاي درشت دانه و غيرچسبنده بسيار مفيد واقع گردد.
چكيده عمليات تزريق، عبارتست از اقداماتي كه طي آن سيالي سخت شونده تحت عنوان دوغاب با عبور از مسيري خاص كه توسط عمليات حفاري احداث گرديده است، وارد محيط زمين شده و تحت فشاري معين، درون ناپيوستگي هاي آن قرار مي گيرد. در صورتي كه حين فرايند تزريق، تقابل چنداني بين دوغاب و محيط ميزبان صورت نگيرد، به گونه اي كه دوغاب فضاهاي خالي را پركرده و هيچگونه جابجايي يا تغيير شكلي را در پيكره محيط ايجاد نكند، عمليات تحت نام تزريق پركنندگي معرفي مي گردد. اين نوع تزريق را عموما بمنظور رفع مشكلات ژئومكانيكي و پايدارسازي خاك هاي غيرچسبنده كه عموما درشت دانه اند، بكار گرفته مي شوند. به علت نفوذپذيري بالا، ورود دوغاب به اين قبيل خاكها براحتي صورت مي پذيرد. در ادامه، دوغاب سخت شده در فضاهاي خالي، موجب ايجاد اتصالات مكانيكي مناسبي در محيط خاك مي شود كه پيوستگي آن را افزايش خواهد داد. بنابراين، عمليات تزريق پركنندگي به عنوان يكي از روش هاي اصلي بهبود خواص مكانيكي در خاكهاي غير چسبنده است. در اين مقاله، ضمن بررسي كيفي اين عمليات از نظر پارامترهاي اصلي آن، يعني موقعيت و ابعاد منطقه تزريق، ملاحظات اجرايي، آرايش گمانه ها، فشار تزريق و مواد مورد استفاده، به عنوان مطالعه موردي، پروژه بهسازي پي ايستگاه راه آهن كلگن آلمان و تزريق در آبرفت هاي پي سدالاعلي مصر، مورد بحث و بررسي قرار گرفته اند. كلمات كليدي تزريق پركنندگي، بهسازي پي، پايدارسازي خاكهاي غير چسبنده 1-مقدمه تزريق در خاك، از جمله مباحث مهم در بهسازي پي هاي خاكي و كم عمق است. بعضي از خاكها به علت نسبت تخلخل زياد و عدم پيوستگي دانه ها در برابر بارهاي وارده بسيار تغيير شكل پذير هستند. به منظور استحكام اين نوع خاكها روش هاي بسيار متعدد و پيشرفته اي وجود دارد. روش هاي لرزشي تحكيم خاك، تراكم ديناميكي، زهكشي و.. از جمله روش هاي بهبود شرايط ژئوتكنيكي خاك است. تزريق دوغاب نيز مي تواند به عنوان يك روش بهسازي بكار گرفته شود كه بسته به شرايط، داراي تكنولوژي اجرايي مختلفي نيز مي باشد. البته شرايط خاص خاك، بويژه چسبندگي ذرات، وجود رس، نفوذپذيري كم در خاك هاي ريزدانه و.. باعث مي گ تا عمليات تزريق در خاك، بسادگي تزريق در سنگ نباشد. همين امر باعث بوجود آمدن تكنيك هاي متنوع تزريق در خاك مي شود كه بعضا آنان را از هدف اصلي تزريق، يعني جانشيني دوغاب به جاي سيال موجود در ناپيوستگي ها جدا ميسازد. در برخي از روش ها، دوغاب به جاي نفوذ در محيط، به عنوان ابزاري جهت فشرده سازي، تحكيم و يا برداشت خاك بكار مي رود. تزريق پركنندگي را مي توان نزديك ترين روش بهسازي ي به تزريق تحكيمي در سنگ دانست. در اين فرايند، دوغاب با نفوذ به محيطهاي ناپيوسته و پركردن فضاي متخلخل، باعث افزايش مقاومت محيط مي گردد. اين عمل مي تواند در خاكهاي درشت دانه و غيرچسبنده بسيار مفيد واقع گردد.