تاريخچه ساخت مبل و آشنايي با سبك هاي اصيل ساخت صندلييكي از شاخصه هاي رشد تمدن، تغيير و تحول در نگرش انسان نسبت به زندگي بوده است و به طبع آن تغيير در طراحي در كليه اسباب و لوازم مورد استفاده در زندگي از طراحي در لباس تا معماري و دكوراسيون داخلي منازل و... ظهور صنعت در قرن نوزدهم، تغييراتي بنيادين در تفكر و توليد ايجاد كرد و انتقال و تغيير صور و اشكال از معماري سنگين و مكعبي شكل به صور منحني شكل، يكي از عوامل زمينه ساز در طراحي مبلمان بوده است. به عبارتي معماري و دكوراسيون را اساساً نمي توان از هم تفكيك كرد.مبلمان از تغيير شكل و تحول چهارپايه ها، نيمكت ها... و ميزهاي ساده حاصل شد و اين تغييرات تدريجاً و در طول زمان حاصل شد و اين تغييرات تدريجاً و در طول زمان حاصل شد زمان ساخت نخستين مبل هاي اوليه را، به علت عدم دستيابي به نام سازندگانشان دقيقاً نمي توان مشخص كرد. بعد از قرن 15 بود كه اولين مبل هايي كه شناسايي شده اند نام سازندگان و صنعتگران خود را به همراه داشته اند. در قرن 18 ميلادي مبلمان حجيم و پر زينت، انعكاسي از معماري و اماكن مذهبي آن دوران بود، قطعات قطور و خشك و خشن به مدد كنده كاري هاي حجيم همراه با نصب قطعات فلزي گران قيمت و سنگ ها و چوب هاي كمياب تزيين مي شدند و اين مخصوص دوراني است كه هنوز مهارت هاي فني و تكنولوژي ماشيني نتوانسته بود توان سازندگان را افزايش دهد. در عصر رنسانس، مهارت هاي فني فوق العاده موجب پيدايش كنده كاري هاي بسيار عالي و بديع نخست در ايتاليا و بعدها در آلمان، اسپانيا، فرانسه و بالاخره انگلستان گرديد و دقيقاً مبل هاي دوره رنسانس از خطوط معماري ساختمان ها پيروي مي كردند. سبك هاي آن دوره به نام سلاطين نام گذاري شده بودند كه از آن ميان مبل هاي تئودور، اليزابت، ژاكوبي، ويليام، ماري، ملكه آن و لوئي فرانسه را مي توان نام برد. و در برخي ديگر از نام سازندگان خود مايه گرفته بودند كه از آن ميان مبل هاي چيپندل Chippendale، (هپل وايت) Hepplewhite، آدام (ADAM) و شراتون (Sheraton) معروف ترين آنان هستند.از قرن 18 ميلادي به بعد مبل هاي سنتي گسترش پيدا كرد و ارزش خود را در دهه هاي بعدي نيز حفظ نمود و حتي امروزه بعد از چندين قرن هنوز از اين سبك ها استفاده مي شود.به منظور هماهنگ شدن با معماري تحول يافته مبلمان نيز بتدريج نه تنها از طريق فرم و سبك بلكه از نوع مواد و چوب نيز تغيير يافت. چوب هاي مختلفي مثل بلوط، سرو، آبنوس، گردو، شاه بلوط بتدريج جايگزين چوب گردو و ماهاگوني شدند.در اواخر قرن 17 از چوب گردو و به ميزان قابل ملاحظه اي در ساخت مبلمان استفاده مي شد. تزئينات مبلمان در گذشته غالباً در تداخل با مفهوم كاربردي و استفاده و اتلاف وقت قرار مي گرفت. اين امر هنرمندان سازنده را به سمتي سوق داد كه بتوانند به صرف انرژي و وقت قرار مي گرفت. اين امر هنرمندان سازنده را به سمتي سوق داد كه بتوانند با صرف انرژي و وقت كمتر، محصولاتي مقاوم و زيبا و حتي المقدور به صورت ماشيني خلق كنند و در واقع از مصالح به كار رفته حداكثر استفاده را به عمل آوردند.
تاريخچه ساخت مبل و آشنايي با سبك هاي اصيل ساخت صندلييكي از شاخصه هاي رشد تمدن، تغيير و تحول در نگرش انسان نسبت به زندگي بوده است و به طبع آن تغيير در طراحي در كليه اسباب و لوازم مورد استفاده در زندگي از طراحي در لباس تا معماري و دكوراسيون داخلي منازل و... ظهور صنعت در قرن نوزدهم، تغييراتي بنيادين در تفكر و توليد ايجاد كرد و انتقال و تغيير صور و اشكال از معماري سنگين و مكعبي شكل به صور منحني شكل، يكي از عوامل زمينه ساز در طراحي مبلمان بوده است. به عبارتي معماري و دكوراسيون را اساساً نمي توان از هم تفكيك كرد.مبلمان از تغيير شكل و تحول چهارپايه ها، نيمكت ها... و ميزهاي ساده حاصل شد و اين تغييرات تدريجاً و در طول زمان حاصل شد و اين تغييرات تدريجاً و در طول زمان حاصل شد زمان ساخت نخستين مبل هاي اوليه را، به علت عدم دستيابي به نام سازندگانشان دقيقاً نمي توان مشخص كرد. بعد از قرن 15 بود كه اولين مبل هايي كه شناسايي شده اند نام سازندگان و صنعتگران خود را به همراه داشته اند. در قرن 18 ميلادي مبلمان حجيم و پر زينت، انعكاسي از معماري و اماكن مذهبي آن دوران بود، قطعات قطور و خشك و خشن به مدد كنده كاري هاي حجيم همراه با نصب قطعات فلزي گران قيمت و سنگ ها و چوب هاي كمياب تزيين مي شدند و اين مخصوص دوراني است كه هنوز مهارت هاي فني و تكنولوژي ماشيني نتوانسته بود توان سازندگان را افزايش دهد. در عصر رنسانس، مهارت هاي فني فوق العاده موجب پيدايش كنده كاري هاي بسيار عالي و بديع نخست در ايتاليا و بعدها در آلمان، اسپانيا، فرانسه و بالاخره انگلستان گرديد و دقيقاً مبل هاي دوره رنسانس از خطوط معماري ساختمان ها پيروي مي كردند. سبك هاي آن دوره به نام سلاطين نام گذاري شده بودند كه از آن ميان مبل هاي تئودور، اليزابت، ژاكوبي، ويليام، ماري، ملكه آن و لوئي فرانسه را مي توان نام برد. و در برخي ديگر از نام سازندگان خود مايه گرفته بودند كه از آن ميان مبل هاي چيپندل Chippendale، (هپل وايت) Hepplewhite، آدام (ADAM) و شراتون (Sheraton) معروف ترين آنان هستند.از قرن 18 ميلادي به بعد مبل هاي سنتي گسترش پيدا كرد و ارزش خود را در دهه هاي بعدي نيز حفظ نمود و حتي امروزه بعد از چندين قرن هنوز از اين سبك ها استفاده مي شود.به منظور هماهنگ شدن با معماري تحول يافته مبلمان نيز بتدريج نه تنها از طريق فرم و سبك بلكه از نوع مواد و چوب نيز تغيير يافت. چوب هاي مختلفي مثل بلوط، سرو، آبنوس، گردو، شاه بلوط بتدريج جايگزين چوب گردو و ماهاگوني شدند.در اواخر قرن 17 از چوب گردو و به ميزان قابل ملاحظه اي در ساخت مبلمان استفاده مي شد. تزئينات مبلمان در گذشته غالباً در تداخل با مفهوم كاربردي و استفاده و اتلاف وقت قرار مي گرفت. اين امر هنرمندان سازنده را به سمتي سوق داد كه بتوانند به صرف انرژي و وقت قرار مي گرفت. اين امر هنرمندان سازنده را به سمتي سوق داد كه بتوانند با صرف انرژي و وقت كمتر، محصولاتي مقاوم و زيبا و حتي المقدور به صورت ماشيني خلق كنند و در واقع از مصالح به كار رفته حداكثر استفاده را به عمل آوردند.