هر برنامه نويسي به داده هاي ورودي ها مي پردازد . معمولا پردازش داده هاي ورودي به آنچه كه مقاوم مي باشد ، و اغلب حتي بر انچه كه دنبال مي كند ، ورودي تحت بررسي بستگي دارد . به منظور دانستن اينكه چگونه پردازش داده تجزيه ناميده مي شود اين تبعيتها را دنبال مي كنيم . اغلب هنگامي كه اول برنامه را مي نويسيم دنبال كردن تبعيتهاي ساده نسبتا آسان است . همان طور ك برنامه توسعه مي يابد ، همانطور كه ويژگي هاي جديد اضافه مي شوند و خطاها ثابت هستند ، اغلب متوقف كردن تبعيتها ساده مي باشد. چون دنبال كردن يا حتي تشخيص دادن تمام موارد خاص سخت است پردازش ورودي در دسري شده است . تغيير دادن برنامه باعث مي شود كه مسائل پيش بيني نشده و خطرات نگهداشت برنامه از كنترل خارج شوند . تحليل نحوي جهت دار تكنيكي است براي خطاب قرار دادن اين مشكلات است . در تحليل نحوي جهت دار ، بخش ورودي برنامه بوسيله الگوريتم استاندارد ، از توصيف سطح بالا درباره ساختار داده ورودي به طور خود كار ساخته شده است . دستورالعملهاي اجرا كردن پردزاش ضروري داده وابسته به توصيف در راهي مناسب است . شرحي كه رويه اي نمي باشد معمولا براي نوشتن و تغيير دادن دستورالعمل معادل برنامه و احتمالا خطاهاي حفاظي آسانتر است براي خواندن و حفظ كردن آسانتر است .