شيوهي برقراري ارتباط مؤثر و مفيد و انتخاب سبك مناسب رهبري و مديريت، همواره يكي از عوامل مؤثر در موفقيت مديران، تصميم گيرندگان، مسؤولين و رهبران سياسي و اجتماعي بوده است. به عقيدهي ديل كارنگي تنها 15درصد موفقيت يك مدير به توانايي علمي او وابسته است و 85 درصد آن به قدرت نفوذ و نحوهي برقراري ارتباط وي با مردم و كاركنان خود، قدرت برنامه ريزي، ارزيابي و نظارت وي بستگي دارد.مديريت مجموعهها و كلاسهاي آموزشي نيز به لحاظ ارتباط نزديك مديران و معلمان با يكديگر و با دانشآموزان و شرايط محيطي ـ عاطفي خاص خود از يكسو و نفوذ رايانهها و تكنولوژي جديد به زندگي بشر، جهاني شدن آموزش، تبديل اقتصاد وزندگي سنتي به اقتصاد و زندگي اطلاعاتي و دانش محور، از بين رفتن مرزهاي جغرافيايي، تأثير مدارس و آموزش مجازي و الكترونيكي از سوي ديگر نيازمند به كارگيري شيوههاي علمي مديريت با بهره گيري از تجارب و تحقيقات پژوهشگران در اين زمينه ميباشد.