آلسست به جاي آدمتوس مي ميرد. آپولو كه يك سال با كار جانفرساي گله داري در خدمت آدمتوس ، پادشاه تسالي ، بوده است به پاس حق شناسي از رفتار سخاوت مندانه ميزبان خود ، امتياز خاصي كه عبارتست از اينكه ساعت مرگ آدمتوس به تعويق افتد براي او قائل مي شود . مشروط بر اينكه آدمتوس كسي را بيابد كه حاضر شود به جاي وي بميرد پدر ومادر و دوستانش امتناع مي كنند . فقط همسرش مي پذيرد . همسرش پيش از مرگ فقط يك چيز تقاضا دارد : آدمتوس هنوز به خاك سپرده نشده است اين آدمتوس كه در سراسر يونان به خاطر مهمان نوازي شهرت دارد . خبر مرگ همسرش را از دوست خود هراكلسي مخفي مي دارد تا مبادا كه وي از ماندن در خانه اي سوگوار سربازند . مهمان به داخل خانه مشايعت مي شود ، آدمتوس از پي تشييع جنازه مي رود . هراكلس باده مي نوشد و شوخ و شنگ آواز سر مي دهد . خادم پير آدمتوس ، رنجيده خاطر از اين باده گساري ، حقيقت تلخ را بر مهمان فاش مي سازد . هراكلس پاك طينت ، شرمسار از رفتار نادرست خود بر آن مي شود تا آلسست را به آدمتوس بازگرداند . ميزبان خسته از مراسم تدفين بازگشته است كه هراكلس همراه با زني مستور و خموش سر مي رسد .هراكلس به آدمتوس مي گويد كه آن زن را در مسابقه اي ورزشي به عنوان جايزه گرفته است و حال براي تسلي به دست او مي سپاردش . بيوه مرد نسبت به پذيرش يك زن جوان در خانه خود بي ميلي نشان مي دهد ، اما هراكلس با سماجت رسم مهمان نوازي را گوشزد مي كند آدمتوس مهمان نواز تسليم مي شود . آدمتوس در وجود بيگانه خموش ، آلسست مرده را به ياد مي آورد . آلسست تا مدت سه روز اجازه ندارد سخن بگويد ، نخست مي بايست مراسم تطهير را به جاي آورد و هيچ تفسير و تعبيري وجود نخواهد داشت . نمايشنامه آلسست ، به خاطر آميختگي سبكها ، به نحوي شگفت امروزي است. گاهي چنان امروزي مي نمايد كه شخص وسوسه مي شود آن را ضدتراردي بنامد . به همين خاطر است كه با در نظر گرفتن ابزار و امكانات تئاتر يونان در آن زمان مي توان به يك نكته پي برد كه او ريپيد چه به عتگزاري بوده است. نمايشنامه آلسست به تركيبي مانند نمايش ساتير دارد مركب از شش اگون است. اول مشاجره ميان يك خدا و حريفش - آپولوو مرگ – در مقدمه نمايشنامه دوم رنج مايه يا رنج – بدرود آلسست ، با بستر عروسي اش ، با فرزندانش و آدمتوس و وحشت او زماني كه مي فهمد هادس او را مي خواند . سوم يك پيك كه مرگ را آگهي مي دهد – خادم پير ، او كه اخبار اندوهناك را به هراكلس مي رساند . چهام مرثيه خواني – سوگواري آدمتوس هنگام بازگشتن از مراسم تدفين . پنجم بازشناسي يا واژگوني بخت – بازشناسي آلسست در وجود زن بيگانه و ششم تجلي نهايي- بازگشت همسر تجديد حيات يافته به خانه . در نمايشنامه اورپيد فقط يكي از اين شش عامل يعني شكل آئيني رنج و مرگ قهرمان زن ، جديت تراژيك خود را حفظ كرده است . سوگواري آدمتوس كنايه آميز پرداخت مي شود و دو عامل مشاجره آپولو با مرگ و هوشياري نيم خداي مست به وضوح مضحكه آميز است . بهاي بازشناسي خيانت است و موخره نمايشنامه فقط يك تجلي تمسخر آميز است . تراژدي بدل به كمدي مي شود و صفحه آخر مجددا لحن و اطوار نمايش هجايي ساتير را پيدا مي كند اگر اثر را تراژدي فرض كنيم ، نمايشنامه با رستاخيزي تمسخر آميز به پايان مي رسد و اگر كمدي فرض بگيريم نمايشنامه به عنوان كمدي تعبير و اجرا شود و كمدي اي كه بتواند به سياق تراژدي تعبير و اجرا گردد ، هر دو در ساختمان خود از يك ابهام دروني برخوردارند . در مقدمه نمايشنامه آمفي تديون اثر پلوتوس ، مركوري خطاب به تماشاچيان مي گويد :
آلسست به جاي آدمتوس مي ميرد. آپولو كه يك سال با كار جانفرساي گله داري در خدمت آدمتوس ، پادشاه تسالي ، بوده است به پاس حق شناسي از رفتار سخاوت مندانه ميزبان خود ، امتياز خاصي كه عبارتست از اينكه ساعت مرگ آدمتوس به تعويق افتد براي او قائل مي شود . مشروط بر اينكه آدمتوس كسي را بيابد كه حاضر شود به جاي وي بميرد پدر ومادر و دوستانش امتناع مي كنند . فقط همسرش مي پذيرد . همسرش پيش از مرگ فقط يك چيز تقاضا دارد : آدمتوس هنوز به خاك سپرده نشده است اين آدمتوس كه در سراسر يونان به خاطر مهمان نوازي شهرت دارد . خبر مرگ همسرش را از دوست خود هراكلسي مخفي مي دارد تا مبادا كه وي از ماندن در خانه اي سوگوار سربازند . مهمان به داخل خانه مشايعت مي شود ، آدمتوس از پي تشييع جنازه مي رود . هراكلس باده مي نوشد و شوخ و شنگ آواز سر مي دهد . خادم پير آدمتوس ، رنجيده خاطر از اين باده گساري ، حقيقت تلخ را بر مهمان فاش مي سازد . هراكلس پاك طينت ، شرمسار از رفتار نادرست خود بر آن مي شود تا آلسست را به آدمتوس بازگرداند . ميزبان خسته از مراسم تدفين بازگشته است كه هراكلس همراه با زني مستور و خموش سر مي رسد .هراكلس به آدمتوس مي گويد كه آن زن را در مسابقه اي ورزشي به عنوان جايزه گرفته است و حال براي تسلي به دست او مي سپاردش . بيوه مرد نسبت به پذيرش يك زن جوان در خانه خود بي ميلي نشان مي دهد ، اما هراكلس با سماجت رسم مهمان نوازي را گوشزد مي كند آدمتوس مهمان نواز تسليم مي شود . آدمتوس در وجود بيگانه خموش ، آلسست مرده را به ياد مي آورد . آلسست تا مدت سه روز اجازه ندارد سخن بگويد ، نخست مي بايست مراسم تطهير را به جاي آورد و هيچ تفسير و تعبيري وجود نخواهد داشت . نمايشنامه آلسست ، به خاطر آميختگي سبكها ، به نحوي شگفت امروزي است. گاهي چنان امروزي مي نمايد كه شخص وسوسه مي شود آن را ضدتراردي بنامد . به همين خاطر است كه با در نظر گرفتن ابزار و امكانات تئاتر يونان در آن زمان مي توان به يك نكته پي برد كه او ريپيد چه به عتگزاري بوده است. نمايشنامه آلسست به تركيبي مانند نمايش ساتير دارد مركب از شش اگون است. اول مشاجره ميان يك خدا و حريفش - آپولوو مرگ – در مقدمه نمايشنامه دوم رنج مايه يا رنج – بدرود آلسست ، با بستر عروسي اش ، با فرزندانش و آدمتوس و وحشت او زماني كه مي فهمد هادس او را مي خواند . سوم يك پيك كه مرگ را آگهي مي دهد – خادم پير ، او كه اخبار اندوهناك را به هراكلس مي رساند . چهام مرثيه خواني – سوگواري آدمتوس هنگام بازگشتن از مراسم تدفين . پنجم بازشناسي يا واژگوني بخت – بازشناسي آلسست در وجود زن بيگانه و ششم تجلي نهايي- بازگشت همسر تجديد حيات يافته به خانه . در نمايشنامه اورپيد فقط يكي از اين شش عامل يعني شكل آئيني رنج و مرگ قهرمان زن ، جديت تراژيك خود را حفظ كرده است . سوگواري آدمتوس كنايه آميز پرداخت مي شود و دو عامل مشاجره آپولو با مرگ و هوشياري نيم خداي مست به وضوح مضحكه آميز است . بهاي بازشناسي خيانت است و موخره نمايشنامه فقط يك تجلي تمسخر آميز است . تراژدي بدل به كمدي مي شود و صفحه آخر مجددا لحن و اطوار نمايش هجايي ساتير را پيدا مي كند اگر اثر را تراژدي فرض كنيم ، نمايشنامه با رستاخيزي تمسخر آميز به پايان مي رسد و اگر كمدي فرض بگيريم نمايشنامه به عنوان كمدي تعبير و اجرا شود و كمدي اي كه بتواند به سياق تراژدي تعبير و اجرا گردد ، هر دو در ساختمان خود از يك ابهام دروني برخوردارند . در مقدمه نمايشنامه آمفي تديون اثر پلوتوس ، مركوري خطاب به تماشاچيان مي گويد :