چکیده : “بهره وری ترویج کشاورزی” فرایندی پایدار از مجموع کارآیی، اثربخشی، خردگرایی، به هنگامی و توجه به سطوح کیفیتهای استاندارد شده این نظام است. “ارزشیابی اثربخشی” برنامه های ترویج کشاورزی به عنوان فرایندی پایدار در بررسی تحقق اهداف و میزان رضایتمندی فعالیتهای این نظام تلقی می شود. هدف از انجام این پژوهش، واکاوی ارزشیابی اثربخشی فعالیت های ترویج کشاورزی در طرح ارتقاء میانگین گندم دیم به سمت تولیدگان برتر در شهرستان ۸۸ می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و کاربردی بوده و جامعه – هشترود استان آذربایجانشرقی در طول سال زراعی ۸۹ آماری تحقیق ۱۰۰ نفر از کشاورزان گندمکار در مراکز جهاد کشاورزی حومه و فتح می باشد. گردآوری داده ها با روش سرشماری از طریق پرسشنامه و مصاحبه از کشاورزان تحت پوشش صورت گرفت.روایی پرسشنامه با استفاده از پانل متخصصان و پایایی آن بوسیله آلفای کرونباخ ۰٫۷۵ گزارش گردید. آمار تحلیلی شامل آزمونهای مقایسه ای بود. نتایج مقایسه میانگین ها بیانگر آن است که گندمکاران تحت پوشش طرح و برخوردار از آموزشهای ترویجی در مقایسه با گروه عدم برخوردار از آموزشهای ترویجی، میزان عملکرد و تولید درآمد بیشتری دارا بودند. ضریب بهره وری برای مقایسه درآمد این دو گروه در ارتباط با هزینه های مصرفی در ارائه آموزشهای ترویجی به آنها، ۵٫۹۲ به دست آمد. این امر بیانگر آن است که به ازای هر ریال سرمایه گذاری در آموزش های ترویجی، ۵٫۹۲ ریال به درآمد کشاورزان آموزش دیده در مقایسه با گروهی که آموزش ندیده اند، اضافه گردیده است. واژه های کلیدی: طرح ارتقاء میانگین عملکرد گندم، ارزشیابی اثربخشی، بهره وری، ترویج و آموزش کشاورزی،شهرستان هشترود، استان آذربایجان شرقی.
چکیده : “بهره وری ترویج کشاورزی” فرایندی پایدار از مجموع کارآیی، اثربخشی، خردگرایی، به هنگامی و توجه به سطوح کیفیتهای استاندارد شده این نظام است. “ارزشیابی اثربخشی” برنامه های ترویج کشاورزی به عنوان فرایندی پایدار در بررسی تحقق اهداف و میزان رضایتمندی فعالیتهای این نظام تلقی می شود. هدف از انجام این پژوهش، واکاوی ارزشیابی اثربخشی فعالیت های ترویج کشاورزی در طرح ارتقاء میانگین گندم دیم به سمت تولیدگان برتر در شهرستان ۸۸ می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و کاربردی بوده و جامعه – هشترود استان آذربایجانشرقی در طول سال زراعی ۸۹ آماری تحقیق ۱۰۰ نفر از کشاورزان گندمکار در مراکز جهاد کشاورزی حومه و فتح می باشد. گردآوری داده ها با روش سرشماری از طریق پرسشنامه و مصاحبه از کشاورزان تحت پوشش صورت گرفت.روایی پرسشنامه با استفاده از پانل متخصصان و پایایی آن بوسیله آلفای کرونباخ ۰٫۷۵ گزارش گردید. آمار تحلیلی شامل آزمونهای مقایسه ای بود. نتایج مقایسه میانگین ها بیانگر آن است که گندمکاران تحت پوشش طرح و برخوردار از آموزشهای ترویجی در مقایسه با گروه عدم برخوردار از آموزشهای ترویجی، میزان عملکرد و تولید درآمد بیشتری دارا بودند. ضریب بهره وری برای مقایسه درآمد این دو گروه در ارتباط با هزینه های مصرفی در ارائه آموزشهای ترویجی به آنها، ۵٫۹۲ به دست آمد. این امر بیانگر آن است که به ازای هر ریال سرمایه گذاری در آموزش های ترویجی، ۵٫۹۲ ریال به درآمد کشاورزان آموزش دیده در مقایسه با گروهی که آموزش ندیده اند، اضافه گردیده است. واژه های کلیدی: طرح ارتقاء میانگین عملکرد گندم، ارزشیابی اثربخشی، بهره وری، ترویج و آموزش کشاورزی،شهرستان هشترود، استان آذربایجان شرقی.