سمانه غضنفری هاشمی - کارشنا س ارشد مهندسی عمران- آب، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایرانامیر اعتماد شهیدی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایرانیکی از مهمترین نکات هنگام طراحی پایه پل ها (شمع ها)، تعیین عمق چاله آبشستگی در اطراف آن می باشد . دقیق نبودن روابط تجربی موجود و پیچیدگی مدلسازی فرایند آبشستگی سبب شده است تا از روشهای جایگزین ر وابط تجربی برای تخمین عمق آبشستگی پای پل ها استفاده شود . در مقاله حاضر، عملکرد دو روش «ماشی نهای بردار پشتیبان» و «شبکه های عصبی مصنوعی » در تخمین عمق چاله آبشستگی اطراف پایه پل مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصله با نتایج حاصل از روابط تجربی مقای سه شده است. این بررسی نشان داد نتایج حاصل از روش SVM از دقت بالاتری نسبت به روش ANN برخوردار بوده ودقت این دو روش به مراتب بهتر از روابط تجربی می باشد.عمق آبشستگی - پایه پل، شمع - ابزارهای نرم - ANN، SVMدر صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید: در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود. برای بار اول: (غضنفری هاشمی, سمانه و امیر اعتماد شهیدی، ۱۳۸۸) برای بار دوم به بعد: (غضنفری هاشمی و اعتماد شهیدی، ۱۳۸۸)